W czasie okupacji hitlerowskiej w Polsce (1939–1945) wielu duchownych i świeckich katolików włączyło się w ratowanie osób narodowości żydowskiej przed zagładą. Nie bacząc na konsekwencje (za pomoc Żydom groziła śmierć), biskupi, kapłani, osoby zakonne i świeccy wspomagali ludność zamkniętą w gettach, pomagali ukrywać się całym rodzinom oraz ratowali żydowskie dzieci.