Pustelnia, znana z malowniczego położenia i barokowej świątyni, od wieków przyciąga pielgrzymów spragnionych ciszy i modlitwy. Tradycja odpustów sięga tu roku 1638 – konsekracji kościoła Zwiastowania NMP przez zakonników kamedułów. Obecnie miejsce to pełni funkcję rektoratu, ale nadal pozostaje ważnym punktem odniesienia dla lokalnej wspólnoty.

– To już tradycja – pierwszy odpust odbył się po konsekracji kościoła w 1638 roku. Od tamtej pory liczymy odpusty w tym miejscu co roku, nieprzerwanie. Za 13 lat dojdziemy do czterystu – mówi ks. Wiesław Kowalewski, dyrektor Pustelni Złotego Lasu.

Jak dodaje, mimo zmieniających się czasów odpust wciąż gromadzi tłumy wiernych – nie tylko z najbliższej okolicy.

– Liczba pielgrzymów rośnie. Kilka lat temu liczyliśmy samochody – po lokalnych rejestracjach najwięcej było ze Śląska, Małopolski i Podkarpacia. Ludzie przyjeżdżają tu regularnie, niektórzy z sentymentu, inni szukając ciszy, modlitwy i dobrej atmosfery – dodaje duszpasterz.

Parafia z rodowodem Radziwiłłów

Parafia w Rytwianach została erygowana 25 czerwca 1935 roku przez bp. Włodzimierza Jasińskiego. Jej powstanie było możliwe dzięki staraniom księcia Artura Radziwiłła, właściciela klasztoru, który zabiegał o powołanie stałej wspólnoty duszpasterskiej dla mieszkańców okolicy. Pierwszym proboszczem został ks. Wacław Siwiec – dotychczasowy rektor kościoła klasztornego.

Przez dziesięciolecia życie parafialne toczyło się w zabytkowym kościele Zwiastowania NMP. W latach 1995–2002 funkcjonowała dodatkowo kaplica pw. Niepokalanego Serca NMP, zaadaptowana z dawnej szkoły w centrum Rytwian. Równolegle dojrzewała idea budowy nowej świątyni parafialnej.

– W 1995 roku rozpoczęły się starania o budowę nowego kościoła, bo potrzeba takiego miejsca w centrum wsi była już wyraźna. Kościół klasztorny pozostał miejscem duchowym, ale do duszpasterstwa potrzebne było coś bardziej dostępnego dla wiernych – wyjaśnia ks. Kowalewski.

Nowy kościół pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego został zbudowany w latach 2000–2002, według projektu inż. Adama Abrama. Plac pod budowę poświęcono w 1997 roku, a kamień węgielny wmurowano 4 czerwca 2000 roku. Świątynię poświęcił bp Marian Zimałek w 2004 roku, a konsekrował bp Krzysztof Nitkiewicz 14 sierpnia 2011 roku. W 2002 roku parafia została formalnie przeniesiona do nowego kościoła, a kościół pokamedulski stał się rektoratem.

Program odpustu

Msze Święte odpustowe zostaną odprawione o godz. 9 i 11.30, a uroczystej sumie z procesją eucharystyczną przewodniczyć będzie ks. Michał Grochowina, oficjał Sądu Biskupiego w Sandomierzu. W liturgii wezmą udział dzieci, strażacy, grupy parafialne i pielgrzymi z różnych stron.

Po zakończeniu części liturgicznej, około godz. 13, rozpocznie się festyn z udziałem Kapeli Bronka Machla. Tym samym powraca przerwana przez pandemię tradycja potańcówki ludowej.

– Ludzie bardzo na to czekają. Mówili wprost: odpust bez muzyki to nie to samo. Chcemy przywracać to, co budowało tu przez lata wspólnotę – podkreśla ks. Kowalewski.

Na uczestników czekają też liczne atrakcje: stoiska z rękodziełem, lokalne przysmaki, wesołe miasteczko dla dzieci i spotkania w ogrodzie klasztornym.

  Plakat wydarzenia. Pustelnia Złotego Lasu

Pielgrzymi w drodze

Odpust co roku przyciąga pielgrzymów pieszych, rowerowych i zmotoryzowanych. W tym roku organizatorzy zachęcają do jeszcze większej mobilizacji.

– Pielgrzymki to ważny element tego święta. Przyjeżdżają grupy z Mielca, Połańca, okolicznych parafii. W tym roku, z okazji jubileuszu, chcemy mocniej zaakcentować ten wymiar – będą nowe pielgrzymki, także piesza z naszego parafialnego kościoła – zapowiada dyrektor pustelni.

Nie zabraknie także Mszy św. za zmarłych odprawionej na cmentarzu, która poprzedzi uroczystości odpustowe.

Miejsce, które łączy

Dla wielu mieszkańców regionu Pustelnia Złotego Lasu to nie tylko zabytek i punkt na mapie turystycznej, ale przede wszystkim przestrzeń duchowa i wspólnotowa.

– To miejsce nie przestało być żywe. Każdego dnia przychodzą tu ludzie – modlą się, odpoczywają, szukają ciszy. A odpust to moment, w którym ta cisza zamienia się w wspólne świętowanie wiary i historii – podsumowuje ks. Kowalewski.