Miłość ponad wszystko. Spektakl o bł. S.W. Frelichowskim

Bohaterem sztuki jest kapłan i harcerz – bł. ks. Stefan Wincenty Frelichowski (1913–1945), który w czasie II wojny światowej przeszedł przez niemieckie obozy koncentracyjne: Stutthof, Sachsenhausen i Dachau. W ostatnim z nich, służąc chorym współwięźniom zarażonym tyfusem, sam padł ofiarą epidemii. Zmarł na krótko przed wyzwoleniem obozu. Jego heroiczne życie i śmierć są świadectwem miłości, która nie zna granic – ani lęku, ani cierpienia, ani śmierci.

– Bycie dla drugiego stało się najważniejszą ideą bł. Stefana. To postawa piękna i szlachetna, zawsze aktualna. Trzeba ją tylko odkryć – mówi Leszek Zduń, reżyser i scenarzysta spektaklu. – Błogosławiony Wicek był człowiekiem głębokiej duchowości, ale też fizycznej dyscypliny. Uczył harcerzy życia bez nałogów i z pełnym oddaniem bliźnim. Jego przykład może być dziś impulsem dla młodych, by wejść głębiej w temat dobra i służby – dodaje.

Spektakl oparty jest na wspomnieniach osób, które znały ks. Frelichowskiego – współwięźniów, duchownych, a także członków rodziny, w tym jego matki i najmłodszej siostry. Narracja czerpie również z materiałów beatyfikacyjnych, w szczególności ze świadectw zebranych w trakcie przesłuchań w procesie kanonizacyjnym. Pojawiają się w niej postaci takich świadków jak Stanisław Bieńka, ks. Bernard Czapliński czy o. Marian Żelazek.

W obsadzie znaleźli się uznani artyści: Marta Dylewska, Joanna Kwiatkowska-Zduń, Zuzanna Predygier, Tomasz Drabek, Przemysław Predygier i sam Leszek Zduń. Autorem muzyki jest Rafał Odrobina, za wizualizacje odpowiada Julia Zduń-Oborska. Spektakl został zrealizowany przez Fundację Caritas Super Omnia Est im. ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego, a producentem wykonawczym jest Fundacja LEARTE.

Przedstawienie adresowane jest do widzów powyżej 15. roku życia, ze względu na realistyczne ukazanie warunków życia w obozach koncentracyjnych.

Błogosławiony ks. Stefan Wincenty Frelichowski został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 7 czerwca 1999 roku. W 2003 roku ogłoszono go patronem harcerstwa polskiego. Wcześniej, za swoje zasługi, został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.