Wystawa prac Marca Chagalla w Muzeum Diecezjalnym

Wernisaż odbędzie się w czwartek 4 lipca o godz. 18 i rozpocznie się koncertem "Malowane dźwiękiem ulic Paryża". W trakcie koncertu Piotr Gierczak (akordeon) i Andrzej Chochoł (gitara) zaprezentują utwory takich artystów, jak Edith Piaf, Jacques Brel oraz Jean-Michel Jarre. Wydarzenie odbędzie się w ogrodzie przy Domu Długosza, a wstęp na nie jest wolny.

Na wystawie zostanie zaprezentowanych 17 litografii Chagalla, wydanych w Paryżu w 1956 r., które zostały wypożyczone z Epicentrum Art Gallery, oraz jedna praca z prywatnej kolekcji. Ekspozycja będzie dostępna dla zwiedzających do 28 lipca.

  Plakat wydarzenia. Muzeum Diecezjalne w Sandomierzu

Marc Chagall, właściwie Mojsze Segal, urodził się w 1887 r. na Peskowatce, ubogim przedmieściu Witebska. Był najstarszym z dziewięciorga dzieci pobożnej żydowskiej rodziny. Jego matka Feige-Ita była prostą kobietą, która prowadziła mały sklep spożywczy, a ojciec Sachar zajmował się handlem śledziami. Mimo skromnych warunków rodzina Chagallów była pełna miłości i ciepła, co później miało ogromny wpływ na twórczość artysty.

Chagall rozpoczął edukację artystyczną w Witebsku, a później kontynuował naukę w Petersburgu. Jego pierwszym wielkim krokiem w karierze była przeprowadzka do Paryża w 1911 r., gdzie zetknął się z awangardą i zaczął rozwijać swój unikatowy styl, łączący elementy kubizmu, fowizmu i żydowskiej tradycji ludowej.

Po powrocie do Paryża w 1923 r., Chagall otrzymał zamówienie od Ambroise'a Vollarda na wykonanie ilustracji do książek, a później również do Biblii. W 1931 r. Chagall z żoną Bellą Rosenfeld wyruszył w podróż do Palestyny, która to wyprawa miała ogromny wpływ na jego twórczość. Projekt ilustracji do Biblii stał się jednym z najważniejszych przedsięwzięć w jego życiu. Do momentu śmierci Vollarda w 1939 r. Chagall ukończył 66 z planowanych 105 ilustracji. Prace nad tym projektem zostały wznowione w 1952 r. i ostatecznie opublikowane w 1956 roku.

II wojna światowa i Holocaust miały głęboki wpływ na Chagalla. W 1941 r., z pomocą amerykańskich przyjaciół, udało mu się uciec z okupowanej przez nazistów Francji do Stanów Zjednoczonych. Te doświadczenia wpłynęły na jego twórczość, która stała się jeszcze bardziej introspekcyjna i pełna refleksji nad ludzkim losem.

Po wojnie Chagall powrócił do Francji, gdzie kontynuował pracę aż do śmierci w 1985 roku. Jego twórczość, pełna kolorów, symboli i marzeń, nadal fascynuje i inspiruje kolejne pokolenia. Jak sam pisał: "Od wczesnej młodości fascynowała mnie Biblia. Zawsze wydawało mi się, że jest to największe źródło poezji wszechczasów. Od tego czasu szukam tej refleksji w życiu i w sztuce. Biblia jest jak echo natury i tę tajemnicę starałem się przekazać... Lecz ja Biblii nie czytałem, ja ją śniłem".

Twórczość Chagalla to harmonijne połączenie sacrum i profanum, żydowskiego folkloru i paryskiej awangardy. Jego prace odzwierciedlają miłość, nadzieję i poszukiwanie szczęścia, co sprawia, że są one uniwersalne i ponadczasowe. Jak twierdził Chagall, w sztuce, jak i w życiu wszystko jest możliwe, szczególnie gdy tworzy się z miłością.