W uzasadnieniu nagrody czytamy, że ks. Tadeusz „jest cenionym duszpasterzem służby zdrowia w diecezji sandomierskiej.

Jako kapelan troszczy się o ludzkie życie, stojąc na jego straży od poczęcia do naturalnej śmierci. Przemierzając codziennie szpitalne korytarze, udziela chorym sakramentów, modli się wraz z nimi, pociesza, towarzyszy w trudnych chwilach oraz wspiera ich na ostatnim etapie wędrówki do domu Ojca. Ta samarytańska posługa księdza Tadeusza wyraża Miłosierdzie Boże, skierowane ku rodzajowi ludzkiemu”.

Laureat podkreśla, że praca z chorymi to jego przeznaczenie, misja. Spędza w szpitalu dużo czasu, bo jest to spora placówka, a wielu chorych potrzebuje spotkań i rozmowy. Nie widzi siebie w innym miejscu.

Po przyznaniu tytułu biskup odprawił Mszę św. oraz wygłosił homilię, w której podkreślił, że tytuł Protector Vitae przyznany ks. Tadeuszowi jest wyrazem uznania ze strony Kościoła sandomierskiego za ofiarną służbę osobom chorym i cierpiącym.

– Składam serdeczne gratulacje tegorocznemu laureatowi. Nie pozostaje mi nic innego, jak mieć nadzieję, że znajdzie on godnych naśladowców wśród duchownych i świeckich. Na szczęście dobrych ludzi nie brakuje. Nie zatrzymujmy się jednak na dokonaniach, na tym, co już udało się osiągnąć. Euforia wbija w pychę i rozleniwia. Nie załamujmy bezradnie rąk nad porażkami, powtarzając, że nie da się nic zrobić, bo mieliśmy pandemię, ludzie stali się obojętni czy nabrali złych nawyków. Zawsze były i będą jakieś przeszkody, a my jesteśmy po to, by z Bożą pomocą je pokonywać – powiedział biskup.

Mszę św. poprzedziło spotkanie duszpasterstwa małżeństw i rodzin oraz obrońców życia w kurii diecezjalnej, gdzie wykład wygłosiła dr Bożena Bassa z Instytutu Studiów nad Rodziną w Łomiankach. W konferencji pt. „Obrona życia w nauczaniu Jana Pawła II” prelegentka przypomniała, że obrona życia wobec przeciwnych mu trendów współczesności była stałym punktem nauczania i działalności duszpasterskiej papieża Polaka.

– Z jednej strony stawiał wnikliwą diagnozę sytuacji świata i demaskował zniszczenia dokonywane przez „cywilizację śmierci”, która uczy lęku przed dzieckiem i przezwycięża go na dwa sposoby: zabijając człowieka słabego na początku lub u schyłku jego życia (grzechy aborcji i eutanazji) oraz czyniąc wszystko, by człowiek nie mógł się począć i rozwijać (grzech antykoncepcji). Z drugiej strony jego nauczanie stanowi autentyczny program odrodzenia moralnego oraz punkt odniesienia dla działań na rzecz promocji życia ludzkiego i kultury życia. Papież wzywał wszystkich ludzi do zaangażowania się w służbę życiu – mówiła B. Bassa.

W dalszej części wykładu podkreśliła, że najważniejsza odpowiedzialność za życie spoczywa na rodzinie jako wspólnocie życia i miłości i wypływa z jej misji „strzeżenia, objawiania i przekazywania miłości”. Przypominała, że rodzina jest miejscem, w którym życie – dar Boga powinno być w sposób właściwy przyjmowane i chronione.