Włostów. Zapisał się złotymi zgłoskami

Uroczystej Eucharystii sprawowanej przez kapłanów z diecezji sandomierskiej przewodniczył ordynariusz bp Krzysztof Nitkiewicz. Biskup mówił w homilii, że każdy błogosławiony i święty pozostaje aktualny, niezależnie od epoki, gdyż odzwierciedla w sobie Bożą Mądrość wraz z odwiecznym pięknem Wszechmogącego Pana.

- Moce ciemności próbują za wszelką cenę zeszpecić obraz naszych sióstr i braci wyniesionych na ołtarze, zohydzić ich, jak dzieje się obecnie w przypadku św. Jana Pawła II. Upadli księża, dziennikarze czy politycy uderzający w papieża i Kościół budują swoje twierdzenia na materiałach sfabrykowanych przez komunistyczną Służbę Bezpieczeństwa. Komuniści zabijali i wsadzali do więzienia, ich następcy, choć mienią się Europejczykami, niszczą fundamenty polskiego narodu przez słabo udokumentowane oskarżenia. W sumie jednak nic dziwnego. Odwieczni wrogowie Boga chcą być jedynym autorytetem, przeciwstawiając człowieka jego Stwórcy i odbierając ludziom godność poprzez narzucanie ateistycznych ideologii.

Ten toksyczny przekaz niczego jednak obiektywnie nie zmienia. Wskazówki zegara nie cofną się do tyłu. O ludziach i wydarzeniach z przeszłości można różnie mówić, ale nie sposób usunąć cegiełek, które ułożyli, budując otaczającą nas cywilizację. Bez nich nigdy by ona nie powstała, a świat pozostałby barbarzyński. Nie można zasłonić gwiazd błyszczących na firmamencie, chociaż jeśli ktoś kieruje wyłącznie wzrok ku ziemi, nigdy ich nie dostrzeże. My z kolei nie pozwólmy, żeby nas wydziedziczono z tego duchowego materialnego bogactwa, które stworzyły umysły i ręce ożywione wiarą w Chrystusa - powiedział biskup.

Zatrzymując się następnie nad postacią bł. Wincentego Kadłubka, ordynariusz sandomierski mówił o pozostawionym przez niego dziedzictwie.

- Zapisał się złotymi zgłoskami w historii Polski jako kronikarz. Ukazał dzieje naszego narodu w bardzo szerokim kontekście: religijnym, politycznym, kulturowym. Kadłubkowa kronika jest jednocześnie podręcznikiem życia, kształtującym sumienie i postawę. Słusznie więc nazywamy bł. Wincentego mistrzem, niezależnie od uniwersyteckiego tytułu, na który zasłużył jak mało kto.

Był mistrzem żyjącym, jak nauczał. Podziwiamy jego pobożność, wszechstronność, wierność w wypełnianiu obowiązków związanych z pełnionymi urzędami, a przy tym erudycję idącą w parze z pokorą. Miał wielkie serce, gdyż jak sam powiedział: „Bez szczodrobliwości nie ma wolności człowieka, szczodremu zaś nic nie może brakować, chyba tylko sposobności do obdarowywania”.

Wielcy i maluczcy tego świata patrzyli na niego i widzieli chwałę Bożą. Jakby rozsunęła się kotara skrywająca przed śmiertelnymi oczami niebieskie pałace, w których Chrystus przygotował miejsce dla każdego z nas - mówił biskup.

Podkreślił jednocześnie, że Bóg oferuje współczesnym duchownym i świeckim te same skrzydła wiary i rozumu, które przypiął Wincentemu.

- Daje nam skrzydła, abyśmy mogli więcej widzieć, rozumieć, odczuwać i oddychać pełnią życia. To chrześcijańskie powołanie wynika z sakramentu chrztu, który bł. Wincenty przyjął właśnie na terenie parafii Włostowskiej, umacniając z każdym dniem swoją przynależność do Chrystusa, zapuszczając coraz głębiej korzenie wiary. Starajmy się iść drogą naszego patrona, gdyż w przeciwnym wypadku korzenie nie sięgną wody albo przemarzną i w rezultacie uschną.

W czasie Wielkiego Postu powinniśmy odbyć pielgrzymkę do źródeł naszej wiary. Przypomnieć sobie jej przykazania, dogmaty, wartości moralne i zrobić rachunek sumienia. W ten sposób, jak mówi papież Franciszek, będziemy mogli zrozumieć, ile otrzymaliśmy od Boga i Kościoła. A jeżeli będę świadomy tego, co posiadam, to wówczas łatwiej zrozumiem, że warto z tego korzystać, że należy tego bronić przed zniszczeniem i roztrwonieniem, a jednocześnie dzielić się tym wielkim skarbem z innymi.

 „Bóg towarzyszy nam przez nasze posłuszeństwo” - naucza św. Jan Chryzostom. Towarzyszy nam jednocześnie błogosławiony Wincenty Kadłubek. Przez swoje orędownictwo w Niebie, świadectwo życia i pozostawione dziedzictwo jest bezcennym klejnotem naszego Kościoła. Jest skałą, na którą możemy się wspiąć, aby być bezpieczni. Polecajmy mu w modlitwie całą diecezję, duchownych i świeckich, rodziny i osoby samotne - zachęcił biskup Nitkiewicz.

Eucharystię zakończyła Litania do bł. W. Kadłubka oraz błogosławieństwo jego relikwiami. Poprzedziło ją zaś przedstawienie poświęcone bł. Wincentemu, przygotowane przez uczniów miejscowej szkoły podstawowej, którzy przypomnieli najważniejsze wątki z życia błogosławionego. Dużo też było o źródełku bł. Wincentego, uważanego za cudowne, które znajduje się w niedalekim Karwowie, gdzie ten sławny kronikarz Polski się urodził. Obok źródła stoi kamienny posąg biskupa. W okolicach Karwowa i Włostowa napotkać zaś możne liczne figury przedstawiające błogosławionego Wincentego.

Wincenty Kadłubek był człowiekiem Kościoła, pierwszym biskupem na ziemiach polskich, którego wybrała kapituła katedralna, a nie wskazał władca. Był też hierarchą, który zrezygnował z powierzonej funkcji i ostatnie lata życia spędził w klasztorze. Wreszcie był tym, który zainicjował obecność wiecznej lampki przed tabernakulum jako wyrazu czci dla Najświętszego Sakramentu.

W związku z 800. rocznicą śmierci bł. W. Kadłubka warto przypomnieć sobie kilka historycznych faktów z nim związanych. Ten kronikarz Polski urodził się w Karwowie, parafii Włostów ok. 1160 r. Od roku 1186 do 1207 był przełożonym Kolegiaty Sandomierskiej. Następnie został biskupem krakowskim i tę funkcję pełnił w latach 1208-1218. Po złożeniu urzędu osiadł w zakonie cysterskim w Jędrzejowie, gdzie zamarł 8 marca 1223 r.

Swój przydomek „Kadłubek” zawdzięcza Janowi Długoszowi. Bł. Wincenty otrzymał gruntowne wykształcenie, przypuszczalnie studiował w Paryżu i Bolonii. Był między innymi notariuszem oraz kanclerzem dworu Kazimierza Sprawiedliwego.