W wyremontowanym Pałacu Wielopolskich w Ostrowcu Świętokrzyskim otwarto wystawę "Leon Wyczółkowski - malarstwo, rysunek, grafika".
Wystawa jest efektem współpracy dwóch instytucji – Pałacu Wielopolskich w Częstocicach, oddziału Muzeum Historyczno-Archeologicznego w Ostrowcu Świętokrzyskim oraz Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, z którego zbiorów pochodzą eksponowane dzieła.
Ekspozycja powstała według koncepcji kuratorek z ramienia bydgoskiego muzeum – Moniki Kosteczko-Grajek, kustosz i kierownika Działu Sztuki, oraz Kornelii Pawlak, kierownika Galerii Leona Wyczółkowskiego przy wsparciu pracowników pałacu, w tym przede wszystkim Barbary Dzioby, głównego inwentaryzatora i kierownika Działu Sztuki i Rzemiosła Artystycznego Muzeum Historyczno-Archeologicznego, oraz Wojciecha Mazana, adiunkta w tymże dziale.
Uroczyste otwarcie wystawy było pierwszą okazją, by odwiedzić pałac po kilkuletnim remoncie. Jego kulisy przybliżył zebranym dr Andrzej Przychodni, dyrektor MHA, oraz Marzena Dębniak, starosta Ostrowiecki, jeden z dwóch organizatorów ostrowieckiego muzeum. Drugiego organizatora, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, reprezentował poseł Andrzej Kryj, który podczas wydarzenia odczytał list prof. Piotra Glińskiego, wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W jego fragmencie czytamy: "Z pewnością wybór artysty, którego twórczość jako pierwsza zostanie zaprezentowana w odrestaurowanych wnętrzach Pałacu Wielopolskich w Częstocicach, nie był łatwy. Tym bardziej doceniam fakt i nie kryję pozytywnego zaskoczenia, że to właśnie dzieła Wyczółkowskiego przyozdobiły nowe przestrzenie tego XIX-wiecznego obiektu".
Leon Wyczółkowski urodził się 24 kwietnia 1852 r. w Hucie Miastkowskiej w powiecie garwolińskim. Edukację artystyczną rozpoczął w 1869 r. w Szkole Rysunku i Malarstwa w Warszawie. Od października 1875 r. do końca kolejnego roku młody Wyczółkowski szkolił się w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W 1877 r. wrócił do Krakowa, gdzie doskonalił warsztat pod kierunkiem Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych. W 1895 r. objął stanowisko profesora malarstwa ASP w Krakowie, by w latach 1909-1910 pełnić funkcję rektora uczelni. Tworzył wówczas dzieła inspirowane historią ojczyzny, widokami Krakowa wraz z jego architekturą, aż po przedstawienia Tatr, szczególnie korzystając z techniki pastelu. Znakomicie operował kolorami poprzez liczne przedstawienia kwiatów, zarówno w martwej naturze, jak i bukietach czy motywach pejzażowych. Pod koniec życia rozwinął fascynację naturą i przyrodą, tworząc liczne delikatne pejzaże, a także wspaniałe widoki drzew. Artysta zmarł 27 grudnia 1936 r. w Warszawie.