Ostatnie pożeganie Marii Mireckiej-Loryś

Mszy św. przewodniczył ks. ppłk Sebastian Piekarski, proboszcz katedry polowej, a w koncelebrze był ks. Franciszek Sałęga, proboszcz parafii pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Racławicach koło Niska w diecezji sandomierskiej.

W homilii ks. ppłk Piekarski przypomniał życiorys zmarłej, stwierdzając, że jest on "pięknym studium miłości do naszej kochanej ojczyzny, krzewienia wartości patriotycznych, ale także miłości do drugiego człowieka". Wspomniał m.in., że będąc na emigracji w Stanach Zjednoczonych i wyjeżdżając do Związku Sowieckiego, przewoziła ukryte dewocjonalia, przez co zyskała przydomek "Bożej przemytniczki".

- Ten przydomek oddaje jej całego ducha, ducha miłości miłosiernej - powiedział. Przypomniał również udział Marii Mireckiej w konspiracyjnym odnowieniu ślubów akademickich na Jasnej Górze w 1943 roku, podczas którego spotkała reprezentującego młodzież akademicką Krakowa Karola Wojtyłę.

Do uczestników pogrzebu list skierował prezydent RP Andrzej Duda, w którym przypomniał, że z racji setnych urodzin mjr Marii Mireckiej-Loryś polski parlament przyjął uchwałę upamiętniającą jej działalność patriotyczną, a on sam odznaczył ją Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli m.in. Andrzej Dera, sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta, Jan Dziedziczak, sekretarz stanu, pełnomocnik rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą, Jan Józef Kasprzyk, szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Zmarłą żegnali przedstawiciele środowisk kombatanckich, patriotycznych, mieszkańcy stolicy, a także diecezji sandomierskiej.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się w 102. rocznicę bitwy pod Zadwórzem, w której brał udział brat zmarłej, późniejszy duchowny - Bronisław Mirecki.

Urna z prochami została złożona w grobie rodzinnym rodziny Mireckich na Cmentarzu Powązkowskim.

***
Maria Mirecka-Loryś ps. "Marta" urodziła się 7 lutego 1916 roku w Ulanowie, zmarła 29 maja br. w Warszawie. Po ukończeniu gimnazjum w Nisku podjęła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, które przerwał wybuch II wojny światowej. Od początku okupacji działała w narodowej konspiracji. Wiosną 1940 r. została komendantką Narodowej Organizacji Wojskowej Kobiet w powiecie niżańskim, a następnie całego NOWK Okręgu Rzeszowskiego, a wiosną 1945 r. - Komendantką Główną Narodowego Zjednoczenia Wojskowego Kobiet. 23 maja 1943 r. uczestniczyła w konspiracyjnym odnowieniu ślubów na Jasnej Górze, które 7 lat wcześniej, podczas pielgrzymki, złożyła polska akademicka młodzież. M. Mirecka reprezentowała Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie.

Zagrożona aresztowaniem w grudniu 1945 r. M. Mirecka-Loryś opuściła Polskę i ostatecznie zamieszkała z mężem w Chicago. Stamtąd też wyjeżdżała na Kresy, najpierw z siostrą Heleną, a potem sama, odwiedzając brata pracującego w Ukrainie - ks. Bronisława Mireckiego. Jadąc tam, chociaż było to zabronione, zawoziła medaliki, różańce, obrazki, których tam brakowało.

Maria Mirecka-Loryś została uhonorowana wieloma odznaczeniami państwowymi, w tym Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Walecznych i Krzyżem Zasługi, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.