Z racji przeżywania roku jubileuszowego przewidziany został szereg wydarzeń, uroczystości, a także powołanie dzieł, które, jak podkreśla o. Karol Wielgosz OP, przeor klasztoru ojców dominikanów, mają służyć wiernym i społeczności przez następne lata.

Marta Woynarowska: Być może nie wszyscy tarnobrzeżanie, w tym wierni należący do parafii dominikańskiej, wiedzą, iż istnieje ona dopiero od 100 lat, wiążąc jej powstanie z erygowaniem klasztoru ojców dominikanów na gruntach dzikowskich w drugiej połowie XVII w.

O. Karol Wielgosz OP: Parafia w Tarnobrzegu wyłoniła się przed wiekiem z rozległej i bardzo znaczącej parafii miechocińskiej, sięgającej swymi początkami średniowiecza, a zatem znacznie starszej niż nasze miasto. Pod koniec XIX wieku, kiedy Tarnobrzeg zaczął się stopniowo rozwijać, rodzina Tarnowskich, jego założycieli, oraz władze miasta i osoby, którym przyszłość jego i klasztoru leżała na sercu, podjęli zabiegi o wyłonienie z parafii w Miechocinie nowej wspólnoty, sugerując, by powstała przy klasztorku. Określenie „klasztorku” użyłem nie bez powodu, gdyż przez całe XIX stulecie mieszkało w nim dwóch braci, czasem jeden, albo nie było nikogo. W budynkach klasztornych swe siedziby miały np. starostwo, poczta. Po dziesięcioleciach ciągłego, choć raczej cichego życia dominikańskiego w Tarnobrzegu, pożarach i innych tragediach, klasztor ożywił się na przełomie XIX i XX wieku, kiedy podjęto wiele remontów, a nade wszystko starania o koronowanie obrazu Matki Bożej Dzikowskiej, co nastąpiło w 1904 roku. Był to okres systemowego tworzenia lokalnych instytucji społecznych, poprawy edukacji oraz życia dzikowian, tarnobrzeżan, a także czas rozwoju samoświadomości lokalnej ludności. W trosce o rozwój moralny, religijny i kulturalny ludności, jak argumentowano w pismach kierowanych do Kurii Diecezjalnej w Przemyślu, podnoszono potrzebę powołania nowej parafii. Była to długoletnia batalia, która przyniosła efekty - 15 lipca 1922 roku ówczesny biskup przemyski, dzisiaj święty, Józef Sebastian Pelczar wydał dekret ustanawiający niezależną ekspozyturę, czyli jeszcze niepełnoprawną parafię, przy klasztorze dominikanów. Ta ostatecznie powstała w 1934 roku. Później zwiększyła się liczba ojców w klasztorze, którzy podjęli szerszą działalność duszpasterską i katechetyczną.

Istnienie parafii wpłynęło nie tylko na wiarę, na rozwój chrześcijaństwa poszczególnych osób stanowiących ją, ale oddziałuje także na współczesnych tarnobrzeżan i miasto. Te sto lat to czas ciekawych, doniosłych, ale również trudnych chwil oraz ciężkiej pracy.

Jak liczna parafia jest obecnie?

Według informacji udostępnionych przez władze samorządowe 24 sierpnia 2021 roku na terenie parafii mieszkało 7964 osoby. W czasach największego rozwoju, czyli około roku 1979, kiedy na terenie Tarnobrzega istniały tylko parafie w Miechocinie, Wielowsi i Mokrzyszowie, liczba wiernych sięgała 40 tysięcy.

  Archiwalne zdjęcie klasztoru z 1929 roku. Archiwum Sławomira Stępaka

Jak przedstawia się program roku jubileuszowego?

Obchody rozpoczynamy już w najbliższą niedzielę, 15 maja, Misjami świętymi, które mają wprowadzić parafian, wiernych odwiedzających nasz kościół, w dobre przeżycie roku jubileuszowego. Poprowadzi je ks. dr Przemysław Sawa z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego wraz z grupą osób świeckich ewangelizatorów. Uroczysta Msza św. zostanie odprawiona 12 czerwca, nie zaś 15 lipca w rocznicę wydania dekretu przez bp. Józefa S. Pelczara, gdyż byłoby to w czasie wakacyjnych wyjazdów, a pragniemy, by we wspólnym świętowaniu mogło uczestniczyć jak najszersze grono parafian. Będzie kilka jubileuszowych koncertów z cyklu "Muzyka u Matki Bożej Dzikowskiej", na 27 września zaś planowana jest sesja naukowa poświęcona relacjom łączącym nasz klasztor z rodziną Tarnowskich, której efektem będzie publikacja wygłoszonych referatów w formie książkowej. Będzie więcej pielgrzymek, a pierwsza z nich już na początku czerwca do naszego bratniego klasztoru św. Jakuba w Sandomierzu. Jednocześnie wpisze się ona w jubileusz diecezji sandomierskiej w jej nowym kształcie, który otrzymała na mocy bulli Totus Tuus Poloniae Populus z 25 marca 1992 roku. Na początku września zostanie zorganizowany doroczny festyn parafialny, który tym razem będzie miał o wiele bardziej rozbudowaną formę.

Mamy nadzieję, że wszystkie wydarzenia, które przygotowujemy, nie będą tylko chwilowe, lecz przyniosą stały efekt, kontynuowany także w kolejnych latach, staną się czymś trwałym i że ten rok jubileuszowy pozwoli nam poukładać świat tak, by był Boży, a tym samym każdy mógł się w nim czuć jak w domu. Chcielibyśmy ożywić kult Matki Bożej Dzikowskiej, by jak to działo się w XIX stuleciu, kościół postrzegany był jako Jej sanktuarium. Ponadto zależy nam na powołaniu organizacji jak np. Towarzystwo Przyjaciół Cmentarza Parafialnego, by lepiej troszczyć się o to miejsce jakże ważne dla parafii, ale również miasta. Planów na tego typu inicjatywy, także społeczne, angażujące w życie parafii, ale również miasta, mamy znacznie więcej, ale na razie nie chciałbym wymieniać ich wszystkich.

W najbliższą niedzielę, czyli 15 maja, rozpoczną się Misje święte, które mają do spełnienia ważne zadanie.

Zadaniem misji nie jest tylko poukładanie wartości, odpowiedzenie na prawdy wiary, lecz bardzo głębokie nawrócenie. Można je porównać do przygotowania do powtórnego przyjęcia Chrztu świętego, ale już przez człowieka dorosłego. Potrwają bez mała tydzień, zakończą się bowiem w piątek 20 maja, a ich program jest bardzo intensywny. Oprócz kazań, będą także wyjścia ewangelizacyjne na teren miasta, procesje, modlitwy o uwolnienie oraz spowiedź. Będzie to zatem czas głębokiego nawrócenia i odkrycia swej wiary na nowo.

Misje, które będą przebiegać pod hasłem "Zaufaj Jezusowi", poprowadzi wspomniany już ks. Przemysław Sawa, doktor teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, wraz ze wspólnotą osób świeckich Szkoły Cyryla i Metodego. Ks. Przemysław jest ponadto misjonarzem miłosierdzia ustanowionym przez papieża Franciszka. Jest bardzo mocno zaangażowany w tzw. nową ewangelizację, blisko współpracuje z arcybiskupem Grzegorzem Rysiem.