Uroczystość odbyła się w sobotę w Konsulacie Generalnym RP we Lwowie. Odznaczenia wybitnym przedstawicielom środowiska polskiego oraz duchowieństwa rzymskokatolickiego na Ukrainie, wśród nich s. Sarze Ewie Łakomej OP, wręczył sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Adam Kwiatkowski. Był to wyraz docenienia wieloletniej pracy s. Sary na rzecz Kościoła katolickiego na Ukrainie oraz Polaków i społeczności Żółkwi.

Siostra Sara Ewa Łakoma, z urodzenia tarnobrzeżanka, jest przełożoną klasztoru sióstr dominikanek w Żółkwi, przy którym działa Sobotnia Szkoła Języka Polskiego, licząca w ostatnich latach nawet 170 uczniów.

W szkole sióstr dominikanek uczą się dzieci z rodzin polskich i ukraińskich - katolickich i greckokatolickich, jak i prawosławnych

- Nie rozróżniamy, nie dzielimy dzieci z uwagi na ich wyznanie, narodowość. Naszym priorytetem jest bowiem nie nauczenie języka, ale przede wszystkim wychowanie, pokazanie im Pana Boga, uzmysłowienie, że można robić coś razem, także dla innych, że można mieć jakieś ambitne i piękne pragnienia. To jest wspólne tworzenie dobra - mówiła s. Sara w rozmowie z „Gościem Niedzielnym” w październiku 2019 roku.

Zajęcia obejmują zarówno naukę religii, zgodnie z programem zatwierdzonym dla Kościoła katolickiego na Ukrainie, jak i języka polskiego oraz historii. Siostry ponadto przygotowują swoich uczniów do udziału w różnych konkursach, także organizowanych przez konsulat.  Uczniowie są angażowani także przy różnych przedsięwzięciach mających zachęcać ich do działalności wolontariackiej. Uczestniczą na przykład w akcji „Światełko dla Łyczakowa” czy przygotowywaniu rzeczy na kiermasz dobroczynny, organizowany przez fundację „Dajmy Nadzieję” działającą przy katedrze we Lwowie.

Siostry podczas wakacji organizują półkolonie i kolonie oraz wspólnie z Caritas Diecezji Sandomierskiej wakacyjne wyjazdy do Polski.

Siostry dominikanki z Żółkwi oprócz prowadzenia szkoły pełnią posługę w parafii, dbając o kościół i niosąc pomoc mieszkańcom, zwłaszcza starszym, chorym, samotnym. Opiekują się również cmentarzami, a w sposób szczególny mogiłami wspólnot zakonnych, w tym swych współsióstr dominikanek, licznie obecnych na przedwojennych polskich Kresach.