Stalowa Wola. Adwentowe rekolekcje

Przez trzy dni rekolekcjonista mówił o modlitwie, ciszy, oczekiwaniu, Betlejem - mieście, ale też Betlejem naszego serca oraz o chlebie - pokarmie dla ciała i duszy.

- Bóg, przychodząc do naszego Betlejem, czyni z naszego serca dom chleba dla innych. I to jest sedno Bożego Narodzenia. Cóż bowiem z tego, iż zastawimy stół do syta, ubierzemy piękną choinkę i wręczymy prezenty, jeżeli nie zastawimy w naszym sercu stołu dla tych, którzy przychodzą, podobnie jak Józef i Maryja, szukając miejsca - podkreślił rekolekcjonista.

Był też wątek osobisty. - Roraty w mojej rodzinnej miejscowości zaczynały się o 6.05 rano. Do kościoła miałem około 4 km. Trzeba więc było wyjść wcześnie, o 4.30. Ale ile było radości i nadziei. I nieśliśmy z bratem chleb na adwentowe śniadanie w salce przy świątyni. Każdy przynosił to co miał, by dzielić się z innymi. Dziś ludzie nie chcą się dzielić. A przecież tam, gdzie nie ma miłości, nie ma życia - dodał ks. Robert Utnik.

Na adwentową Mszę św. przyszli zarówno dorośli jak i dzieci. Były też całe rodziny. Dla pani Lucyny Adwent najbardziej kojarzy się z roratami na które się szło rano, kiedy jeszcze było ciemno.

- Bardzo staraliśmy się donieść zapalone świece do domu. Lubię roraty właśnie kiedy są rano, chociaż, jak dawniej, nie lubię wcześnie wstawać. Jednak pokonywanie tej słabości jest istotnym elementem mojego przeżywania Adwentu, bo kiedy idę do kościoła tak raniutko, po ciemku, czasem po śniegu to udziela mi się ta dawna dziecięca radość, poczucie, że uczestniczę w czymś niecodziennym - wspomina pani Lucyna.