Pielgrzymowanie do Sulisławic na Matkę Bożą Siewną to wielowiekowa tradycja. Także w tym roku tłumy wiernych przybyły do sanktuarium w wigilię maryjnego święta. Pieszo, w zorganizowanych grupach, przybyli pątnicy z: Sandomierza, Połańca, Rytwian, Iwanisk, Opatowa, Mydłowa, Osieka, a indywidualni pielgrzymi przybyli z wielu okolicznych parafii oraz miejscowości także spoza diecezji. Nie brakowało też pątników, którzy przybyli całymi rodzinami. Wieczornej Mszy św. przewodniczył bp Krzysztof Nitkiewicz, a sprawowali ją z nim także kapłani pielgrzymi i księża zmartwychwstańcy.

Biskup Nitkiewicz mówił w homilii, ze teologowie porównują narodzenie Maryi do wybudowania domu, który Bóg Ojciec przygotował dla swojego Syna. - Każdy z nas powinien stawać się na wzór Maryi domem dla Boga, Jego sanktuarium, w którym Bóg będzie wysławiany. On chce w nas zamieszkać nie po to, byśmy mieli Go dla siebie, lecz abyśmy byli Jego narzędziem, aby mógł oddziaływać na nasze myślenie i decyzje we wszystkich dziedzinach życia rodzinnego, społecznego, zawodowego. Bo przecież "On jedynie jest skałą i zbawieniem moim, twierdzą moją, dzięki której się nie zachwieję" (Ps. 62,3). Kiedy zwracamy się do Maryi, Ona prowadzi nas do Jezusa, abyśmy mogli czerpać ze zdrojów zbawienia i stawać się lepszymi i piękniejszymi ludźmi. Spójrzmy na Matkę i Syna z cudownej sulisławskiej ikony. Ileż miłości jest w obliczu Maryi i w krwawiących ranach Chrystusa! "To wszystko nam mówi, że miłość istnieje, a ponieważ istnieje, rzeczy mogą zmieniać się na lepsze i możemy mieć nadzieję" (Benedykt XVI) - mówił bp Nitkiewicz.

Po Mszy św. wierni przeszli ulicami miejscowości w procesji różańcowej, podczas której polecali swoje intencje. Nabożeństwo zakończyło się Apelem Jasnogórskim w sulisławskiej świątyni.

Przedmiotem kultu sulisławskiego sanktuarium jest cudowny obraz Matki Boskiej Bolesnej, zwanej Matką Boską Sulisławską. Obraz skomponowany jest na kwadracie o boku 22 cm. Namalowany dwustronnie na desce przedstawia płaczącą Matkę Bożą wraz z cierpiącym Synem. Na awersie widoczna jest głowa Chrystusa na chuście św. Weroniki. Wizerunek reprezentuje bardzo popularny w malarstwie polskim XV-XVII wieku typ misericordia Domini.