Katedra sandomierska jest gotycką budowlą halową o pięcioprzęsłowym, trójnawowym korpusie. Wnętrze przekryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym ze zwornikami o heraldycznej dekoracji, której program odzwierciedla ideę zjednoczonego Królestwa Polskiego za panowania króla Kazimierza Wielkiego. W nawie północnej umieszczono herb ziemi dobrzańskiej, z wyobrażeniem głowy Kazimierza Wielkiego; w nawie południowej znajdują się herby ziemi ruskiej, przemyskiej, krakowskiej, sandomierskiej i sieradzko-łęczyckiej, zaś w nawie głównej umieszczono herb Kujaw oraz herb Wielkopolski. Na zwornikach znajdują się także symbole ewangelistów oraz głowa Chrystusa.

Na zworniku czwartego przęsła nawy głównej bazyliki z nieznanych dotąd przyczyn nie było umieszczonego herbu.

Podczas prowadzonych prac konserwatorzy odkryli tarczę herbową i pozostałości pełnoplastycznej rzeźby, pierwotnie przymocowanej analogicznie jak na pozostałych zwornikach, która podczas burzliwych dziejów katedry mogła ulec destrukcji. Prawdopodobnie podczas prac konserwatorskich w latach 30. ubiegłego wieku zdecydowano, że te pozostałości rzeźby zostaną zakryte.

Podczas spotkania komisji konserwatorskiej nadzorującej prace w katedrze podjęto decyzję, że odkryta tarcza herbowa będzie eksponowana, ale bez odtwarzania nieznanych treści herbowych tylko z pozostawieniem destruktu.