Powstaje herb diecezji

Zgodnie z sięgającą czasów średniowiecza tradycją wiele diecezji posiada swój herb. Zawiera on elementy nawiązujące do jej historii i do teraźniejszości. To symbol, który ma jednoczyć i reprezentować. Diecezja sandomierska takiego herbu dotąd nie posiadała, posługując się herbami kolejnych biskupów. W roku jej 200-lecia powstał projekt herbu, który przekazujemy do wiadomości wszystkich, prosząc o uwagi i sugestie.

Tarcza herbowa zawiera dwa pola, pole górne niebieskie (kolor zastosowany w odniesieniu do Matki Bożej - patronki diecezji i do katedry oraz w nawiązaniu do herbu papieża Piusa VII, który utworzył diecezję w 1818 roku), na nim krzyż złoty (forma zaczerpnięta z tronu biskupiego w katedrze sandomierskiej), umieszczony na szczycie wzgórza stanowiącego dolne pole w kolorze czerwieni (to odwołanie do góry Świętego Krzyża z sanktuarium relikwii Drzewa Krzyża Świętego, a czerwień odnosi się do ofiary męczenników sandomierskich). Na tym polu umieszczona jest korona złota (symbolizuje chwałę męczenników, a jednocześnie królewski gród, a jej pierwowzorem jest korona sandomierska króla Kazimierza Wielkiego odnaleziona w Sandomierzu w 1910 r., i jej przedstawienia z malowideł w katedrze, nawiązuje też do historii związku ziemi i diecezji sandomierskiej z Krakowem).

Poniżej korony umieszczone są dwie niebieskie wstęgi (rzeki, symbolizują położenie granic obecnej diecezji nad Wisłą i Sanem. Ich użycie nawiązuje do herbu obecnego biskupa nadającego herb diecezji). Tarczę herbową zdobią zgodnie z przyjętym zwyczajem skrzyżowane ze sobą złoty krzyż biskupi i pastorał, srebrna infuła ze złotym obszyciem z czerwonym pasem (nawiązuje do mitry św. Stanisława biskupa, męczennika, patrona diecezji). U dołu, pod tarczą umieszczony w miejscu dewizy na wstędze napis: „Diecezja Sandomierska”.