Kukiełki i marionetki

Dzieła pochodzą z trzech ważnych kolekcji: Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum im. Stanisława Fischera w Bochni i kolekcji Elżbiety i Jerzego Stelmachów. - Cechą dominującą oryginalnej twórczości Tadeusza Makowskiego, malarza i grafika, jest niezwykła umiejętność utrwalania tego, co wieczne. Jednakże nim artysta odnalazł ową umiejętność, swobodnie zmieniał charakter swoich dzieł - mówi Magdalena Wielgocka z Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli.

Początkowo, podczas studiów w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, pod wpływem nauczyciela Jana Stanisławskiego, Tadeusz Makowski malował niewielkie studia krajobrazowe - japonizujące kadry z Bretanii i z Tatr.

W roku 1908 artysta zamyka epizod japoński i wyjeżdża do Paryża. Intensywnie pracuje. Powoli konstruuje własną, oryginalną wizję malarstwa, współtworząc École de Paris. Mieszka w Paryżu, regularnie wyjeżdża do Bretanii, Normandii i Owernii. Przyjaźni się z czołowymi przedstawicielami awangardy.

- Makowski wykreował własną formę ludzkiej postaci, przypominającą drewnianą kukiełkę, marionetkę, stylizowaną, naiwną i liryczną. I tak przedstawiał swoje modele, zaopatrzone w rozmaite rekwizyty - maski, lampiony, instrumenty muzyczne - w charakterystycznych trójkątnych, spiczastych czapkach, umieszczając je w uproszczonych, umownych pejzażach i wnętrzach - wyjaśnia Anna Król, autorka scenariusza i aranżacji wystawy.

Obok malarstwa Makowski zajmował się też grafiką. Szczególnie interesowała go technika drzeworytu, do której systematycznie powracał. Artysta pozostawił rękopisy wielu szkiców, z których najcenniejsze są „Uwagi o sztuce” oraz prowadzony w latach 1912–1931 dziennik, wydany drukiem w 1961 roku, zatytułowany” Pamiętnik”.

Wernisaż wystawy odbędzie się 4 marca o 18.00. Ekspozycja będzie czynna do 15 kwietnia.