Następnie w kościele seminaryjnym została odprawiona Msza św., w której dziękowano za osobę i dzieło życia sługi Bożego ks. Granata. Modlitwie przewodniczył abp Wacław Depo, metropolita częstochowski.

W homilii abp Depo odniósł się do Adwentu jako czasu, w którym człowiek, poszukując dróg do Boga, ma odnaleźć także drogi do drugiego człowieka. To poszukiwanie ma odbywać się podczas realizacji i wypełniania Bożego powołania.

- Czy człowiek powołany nie jest tym człowiekiem wiecznie szukającym drogi tajemnicy ku Bogu i człowiekowi w Chrystusie? - pytał kaznodzieja, cytując ks. Granata. - To szukanie Boga i droga spotkań z Chrystusem, to wszystko jest rzeczywistością dynamiczną, procesem trwającym całe życie. Szukanie wpisane jest w serce powołania: „Niech się weseli serce szukających Boga”. Takie szukanie, jak podkreślał ks. Granat, wymaga od człowieka całego wysiłku jego rozumu, prawości woli, szczerego serca, a także świadectwa innych. A na to wszystko nałożona jest miłosierna miłość Boga i Jego łaska oświecająca rozum i wolę do rozpoznawania i uznania prawdy Bożej. Tylko taka droga może nas poprowadzić do pełnego poznania Boga oraz odkrycia Jego miłości w służbie drugiemu człowiekowi - wskazywał abp Depo.

------

Sługa Boży ks. Wincenty Granat urodził się 1 kwietnia 1900 r. w Ćmielowie koło Ostrowca Świętokrzyskiego. Szkołę średnią (1914-1918) i studia seminaryjne (1918-1923) ukończył w Sandomierzu. W 1923 r. podjął studia specjalistyczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, które ukończył, uzyskując stopień doktora filozofii (1925) i teologii (1928). W czasie studiów, 24 sierpnia 1924 r., w katedrze sandomierskiej przyjął święcenia kapłańskie. Po powrocie do kraju pełnił w Radomiu funkcję prefekta szkół powszechnych i średnich (1928-1933). Następnie wykładał przedmioty filozoficzne oraz teologię dogmatyczną (1933-1958) w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. W 1952 r. związał się z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, gdzie był kierownikiem Katedry Teologii Dogmatycznej, Fundamentalnej i Porównawczej. Piastował stanowisko prodziekana Wydziału Teologii KUL (1956-1958) oraz rektora tej uczelni (1965-1970). W 1970 r. zrezygnował z funkcji rektora KUL i przeniósł się do Opola Lubelskiego, gdzie kontynuował działalność pisarską i duszpasterską.

W 1977 r. powrócił do Sandomierza, gdzie zmarł w opinii świętości 11 grudnia 1979 r. i został pochowany na grzebalnym cmentarzu katedralnym. 12 czerwca 1995 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny. Ksiądz Granat był jednym z najwybitniejszych teologów XX wieku.