Dbajcie o jej piękno przejdź do galerii

W trwającym Roku Miłosierdzia kościół parafialny pw. Jezusa Miłosiernego w Szwagrowie został ustanowiony przez bp. Krzysztofa Nitkiewicza kościołem stacyjnym, gdzie wierni mogą zyskiwać łaskę odpustu zupełnego.

Początki inicjatywy budowy tej świątyni sięgają roku 1989. Najpierw bp Wacław Świerzawski erygował tutaj rektorat a następnie w 1999 r. parafię, wydzieloną z Niekrasowa. W 2008 r. zakończono prace wykończeniowe i troskę o wyposażanie świątyni fundując marmurowy ołtarz.

Uroczystego poświęcenia świątyni dokonał bp Krzysztof Nitkiewicz. Mszę św. wraz z biskupem koncelebrowali kapłani z dekanatu oraz związani z parafią. Na rozpoczęcie Eucharystii biskup pokropił ołtarz, ściany kościoła i wiernych wodą święconą. W homilii biskup mówił o roli jaką spełnia świątynia. - Kościół parafialny, gdzie Bóg w szczególny sposób okazuje swoje miłosierdzie, powinien być miejscem z którego kapłan i wierni wyruszają na misję głoszenia i czynienia miłosierdzia. Liturgia Słowa i sakramentów, ma inspirować swoistą liturgię miłości w której centrum znajdą się nasi bracia i siostry. Ich także trzeba celebrować, to znaczy traktować z należytą czcią, a nie tylko znosić, czy wykorzystywać. W ten sposób także oddajemy cześć Bogu. Tylko wtedy świątynia parafialna spełnia właściwie swoją rolę. Troszczcie się o nią, dbajcie o jej piękno, pamiętając o tym, że Chrystus jest jednocześnie obecny w drugim człowieku i tam również na nas oczekuje – wskazywał biskup. Bp Nitkiewicz zachęcił księdza proboszcza oraz wiernych do założenia w parafii koła Caritas.

Po homilii biskup namaścił ołtarz olejem świętym oraz dokonał jego uroczystego okadzenia. Ołtarz namaszcza się, aby służył do sprawowania Najświętszej Ofiary. Podczas widzialnego namaszczenia olejem dokonuje się namaszczenie niewidzialne Duchem Świętym. Po tym nastąpiło uroczyste nakrycie obrusem i oświetlenie ołtarza oraz świątyni.

Zebrali licznie w świątyni wierni podkreślali wielką radość i dumę z tego, że wspólnymi siłami dokonali wielkiego dzieła budowy świątyni. Wskazywali, że stanowi on centrum ich wspólnotowego i religijnego życia.