Historia różańcem pisana

Nie jedno w mieście

Jak się okazuje z kart księgi w Sandomierzu istniało nie jedno bractwo różańcowe. Otóż w zapisach pod rokiem 1701 r. odnajdujemy powstanie kolejnego bractwa przy drugim kościele dominikańskim w Sandomierzu pw. Marii Magdaleny. – Jak zapisał kronikarz prowadzący księgę, powstało wtedy Arcybractwo Różańca świętego Najświętszego Imienia Jezus i Najświętszej Maryi Panny, do którego wpisywano imiona braci i sióstr z kościoła św. Marii Magdaleny. Jest to niesamowite jak wiele spraw na podstawie tej księgi można odkryć z historii tego miejsca – dodaje ojciec dominikanin.

W księdze zapisywano nie tylko listy osób przynależących do bractwa i dołączających do wspólnoty. Można znaleźć tam konkretne modlitwy, które odmawiano, opisy ważniejszych wydarzeń, nakładane na bractwo odpusty oraz wiele prozaicznych wydarzeń, które składają się na interesująca historię. – Ciekawostką jest to, że od pewnego momentu, już w czasach nam bardzo bliskich, do bractwa dołączali klerycy wstępujący do seminarium. Na podstawie tych wpisów możemy odtworzyć część historii powołań w tej diecezji – dodaje o. Michał.

  Księga Bractwa Różańcowego
Klasztor dominikanów w Sandomierzu ks. Tomasz Lis /Foto Gość Reaktywacja

Po kasacie dominikanów i opuszczeniu przez nich Sandomierza działalność bractw podupadła. – Jak pokazują zapisy każde bractwo miało swojego opiekuna duchowego, dominikanina, a ich koordynatorem był sam przeor z klasztoru św. Jakuba – dodaje.

Z czasem bractwa przekształciły się w powstające koła żywego różańca. Jednak wraz z powrotem dominikanów do Sandomierza podjęli oni próbę odtworzenia prawdziwych struktur bractwa.

– Na nowo zapraszamy do wstąpienia w jego szeregi. Bractwo różni się od kół różańcowych, ma określoną strukturę, statut. Jest to grupa formacyjna, którą staramy się na nowo odtworzyć. Łączy je jednak modlitwa różańcowa i pobożność maryjna – podsumowuje sandomierski przeor.