Powrót ksieni

Ich pracą jest modlitwa, spędzają na niej osiem godzin dziennie. Usuwając się w samotność, nie uciekają przed światem, ale chcą pokazać, że sens życia mniszki to poszukiwanie Boga, a nie poszukiwanie dusz dla Boga. Współczesnemu człowiekowi trudno dziś zrozumieć sens powołania, które prowadzi kogoś za zakonny mur czy klasztorną kratę. Jeszcze bardziej zadziwia fakt zdecydowania się na wybór drogi życia w klasztorze kontemplacyjnym, gdzie jeden dzień niemalże bliźniaczo podobny jest do drugiego. U klarysek tym, co uderza po przekroczeniu zakonnej furty, jest z jednej strony cisza, a z drugiej niezwykła radość i pogoda ducha, która bije z twarzy mniszek. – Nasze życie nie jest monotonne. Mimo że każdy dzień jest do siebie podobny, ożywia go pełna miłości więź z Chrystusem. Podobnie jak w życiu małżonków – jeśli żyją miłością, nigdy nie znudzą się sobą. Jeśli miłość jest żywa, to każdy dzień jest świeży tą właśnie miłością. My każdego dnia dbamy o to, aby nasza więź z Chrystusem, miłość do Niego były pełne świeżości – opowiada s. Faustyna.

oceń artykuł