Pielgrzymowanie do Sulisławie na Matkę Bożą Siewną to już wiekowa tradycja. Wieczorne nabożeństwo zakończyła różańcowa procesja światła.
Do sulisławskiego sanktuarium Matki Bożej Bolesnej pielgrzymowali mieszkańcy z okolicznych miejscowości i regionu kultywując pątniczą tradycję wędrowania w wigilię odpustu Matki Bożej Siewnej obchodzonego w łączności ze świętem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Wieczornej Mszy św. przewodniczył bp Krzysztof Nitkiewicz, którą sprawowali także kapłani pielgrzymi i księża Zmartwychwstańcy. We wspólnej modlitwie uczestniczyli przedstawiciele lokalnych samorządów oraz liczni pielgrzymi, którzy przybyli z Połańca, Rytwian, Sandomierza i wielu innych miejscowości w pieszych pielgrzymkach. Nie brakowało także pątników, którzy przybyli całymi rodzinami. Dziękując pielgrzymom za kultywowanie pątniczej tradycji, biskup wskazał zebranym, aby jak Maryja wypełniali Bożą wolę w osobistym powołaniu i codziennym życiu. Podczas homilii ks. Damian Stachowiak CR mówił o Maryi, jako wzorze niewiasty, która odpowiedzialnie i w pełni podejmuje Boże wezwanie do realizacji wielkich zadań. Ukazał także postać Matki Zbawiciela, jako tej, która w pełni wykorzystała Boże dary w służbie dla innych. Po Mszy św. ulicami miejscowości ruszyła różańcowa procesja światła, w której zebrani pielgrzymi polecali swoje intencje. Nabożeństwo zakończyło się wspólnym Apelem Jasnogórskim w sulisławskiej świątyni. W ostatnim czasie dzięki staraniom Stowarzyszenia Miłośników Sanktuarium Maryjnego w Sulisławicach oraz księży zmartwychwstańców, kustoszów sanktuarium i pomocy wielu wiernych zakończono proces rewitalizacji świątyni i całego kompleksu przy sanktuarium. Odnowione zostały dwie świątynie, dzwonnica oraz miejsca przeznaczone dla odpoczynku pielgrzymów.
Przedmiotem kultu sulisławickiego sanktuarium jest cudowny obraz Matki Boskiej Bolesnej zwanej Matką Boską Sulisławicką. Obraz skomponowany jest na kwadracie o boku 22 cm. Namalowany dwustronnie na desce przedstawia płaczącą Matkę Bożą wraz z cierpiącym Synem. Na awersie widoczna jest głowa Chrystusa na chuście św. Weroniki. Reprezentuje on, bardzo popularny w malarstwie polskim XV – XVII wieku, typ Misericordia Domini.