Tak było w przypadku Jana Puka, który swoje zamiłowanie i artystyczne zdolności odkładał na później, bo ważniejsze były rodzina, praca i gospodarstwo. Dopiero na emeryturze poczuł, że może się całkowicie oddać swojej pasji – rzeźbieniu w drewnie. Ale pan Jan ma jeszcze inne zainteresowania, o których piszemy na stronach IV–V.