Habitowy zawrót głowy

Uczestnicząc w Dniu Życia Konsekrowanego obserwowałem wielobarwność uczestniczących w nich osób. Szare szarytki obok nazaretanek i służebniczek dębickich, kapucyni obok oblatów i trynitarza stali jak jednolity Boży zastęp. Mimo różności stroju, duchowości i charyzmatu to jednak służą jednej wielkiej Bożej sprawie.

Ta rozmaitość zakonna oddaje wielorakie kierunki działań, jakie podjęły konkretne zgromadzenia powstając na przestrzeni historii Kościoła. Każdy zakon, to odrębna historia, to konkretny założyciel, który zachęcał do podjęcia określonych kroków i zadań, aby reagować na daną sytuację społeczną czy religijną.

I tak ostrowieckie Franciszkanki Rodziny Maryi, powołane przez św. abp Zygmunta Szczęsnego-Felińskiego, od blisko osiemdziesięciu lat opiekują się zaniedbanymi dziećmi i młodzieżą. Dziś jest to Dom Dziecka oraz inne placówki szkolno-wychowawcze.

Szarytki od kilku wieków kojarzone są z sandomierskim szpitalem, gdzie posługują chorym. Franciszkanki założone przez bł. ks. Antoniego Rewerę w swoim zakonnym założeniu mają nieść pomoc kapłanom na parafiach, posługując, jako zakrystianki, organistki czy prowadząc parafialną kuchnię. Nazaretanki w Szewnie z dużym sukcesem prowadzą przedszkole oraz opiekują się duszpasterstwem dzieci. Trudno nie wspomnieć o założonych kilkanaście lat temu jadwiżankach wawelskich, które podjęły się zadania prowadzenia katechumenatu, czyli przygotowywania dorosłych do sakramentu chrztu.

Zakony te powstając w swoich czasach obierały strój, który miał charakteryzować ich charyzmat i oddawać ducha czasu. Wielkim fenomenem ponad sto lat temu były zgromadzenia bezhabitowe. Zakładane przez bł. Honorata Koźmińskiego obrały świecki strój ze względu na prześladowania ze strony zaborców.

Dziś ta różnorodność zakonna jest, więc świadectwem bogactwa działalności Kościoła, który posyła konkretne osoby na przeróżne płaszczyzny życia człowieka i społeczeństwa.