Cmentarz w Raniżowie pochodzi wprawdzie z okresu zaborów, ale starych grobów zachowało się naprawdę niewiele. Najokazalszą jego budowlą, widoczną już z daleka, jest kaplica. Wybudowana z czerwonej cegły, z dużymi oknami i strzelistą wieżą, prezentuje się nader okazale. Potocznie mówi się na nią „kaplica cmentarna”. Tymczasem nie wzniesiono jej dla odprawiania nabożeństw pogrzebowych, lecz jedynie jako grobowiec.

Zburzyć i wybudować

Brak kaplicy cmentarnej z prawdziwego zdarzenia doskwiera parafianom już od dawna. Jakiś czas temu padła propozycja jej budowy. Gotowe już były plany. Zawiązał się nawet Komitet Budowy Cmentarnej Kaplicy, który w 2008 r. wysyłał pisma do wiernych, których bliscy byli pochowani niedaleko starej kaplicy, o zgodę na postawienie nowej w miejscu ich spoczynku – informacja o zmarłych przodkach miała być umieszczona na ścianie nowej kaplicy. Michał Cebula, mieszkaniec Stalowej Woli, którego rodzice akurat spoczywają w grobowcu przed starą kaplicą, był przeciwny temu pomysłowi. – Mój sprzeciw był tym większy, że budowa nowej kaplicy wiązała się z wyburzeniem starej, zabytkowej i przez wielu mieszkańców Raniżowa darzonej wielkim sentymentem oraz z ekshumacją szczątków zmarłych – wyjaśnia.

Michał Cebula zainteresował sprawą rzeszowską delegaturę Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Przemyślu. Jej kierownik Zbigniew Jucha w piśmie z marca 2009 r. zdecydowanie stwierdził, że pochodząca z 1930 r. kaplica znajduje się w gminnej i wojewódzkiej ewidencji zabytkowych obiektów i po przeprowadzeniu lokalnej wizji sprzeciwił się jej wykreśleniu, o czym powiadomił zarówno parafię w Raniżowie, jak i kurię w Sandomierzu. Również sandomierska kuria diecezjalna poinformowała Michała Cebulę, że z parafii Raniżów nie wpłynął do niej żaden wniosek o rozbiórkę kaplicy na cmentarzu, a gdyby nawet tak się stało, musiałby on, czytamy w piśmie, być zatwierdzony przez „kompetentny wydział Kurii Diecezjalnej, jak również Wydział Budownictwa Starostwa Powiatowego”.

Potrzebna nowa kaplica

Obecnie w Raniżowie nikt wprawdzie nie mówi już o rozbiórce kaplicy, ale mieszkańców niepokoi jej stan, szczególnie wnętrze; jest odrapane, a ściany „bierze” grzyb. Smutne to, zwłaszcza że w kaplicy spoczywają doczesne szczątki księdza Wincentego Dąbrowskiego, proboszcza raniżowskiej parafii z lat 1896–1929. Mieszkająca obok cmentarza kobieta, która wolała zachować anonimowość, uważa, że nowa kaplica jest niezbędna. – Wierni na pewno złożyliby się na jej budowę. Trzeba też odnowić starą, zwłaszcza że jest dosyć podniszczona. Do tej pory była zamknięta. Od niedawna drzwi są otwarte, dopływa trochę świeżego powietrza – mówi jedna z pań. – Absolutnie nie można jej burzyć. To jest przecież zabytek. Dziwne, że na odnowienie kaplicy pieniędzy nie ma, a na budowę nowej by się znalazły. Popieram jednak pomysł rozbudowy starej kaplicy, co wiązałoby się z rozebraniem starych, sypiących się już grobowców. Mieszkańcy, których bliscy tam właśnie spoczywają, powinni się na to zgodzić. Nazwiska zmarłych mogłyby być uwiecznione na specjalnej tablicy. Tak jest na przykład w Głogowie – twierdzi Józef Dul. Zbigniew Jucha podkreśla, że odpowiedzialność za stan kaplicy spoczywa na parafii. – Odpowiednie zalecenia w tej sprawie już do Raniżowa wysłaliśmy. Była jednak zmiana proboszcza i sprawa renowacji opóźnia się. O kaplicy będziemy rozmawiać z aktualnym proboszczem przy okazji remontu raniżowskiej świątyni – zaznacza rzeszowski konserwator zabytków. Proboszcz parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raniżowie ks. Bogusław Piekut zapewnia, że kaplica na pewno nie zostanie rozebrana. Kwestia zaś jej renowacji sprowadza się do pieniędzy, których na razie brak.