Z fortepianowym recitalem wystąpił Karol Garwoliński, asystent na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

- Fryderyk Chopin był tym kompozytorem, który sprawił, że jestem pianistą oraz pedagogiem. Jest coś magnetycznego w jego muzyce - wspaniała melodyka, genialna harmonia - co sprawia, że jego utwory łatwo docierają zarówno do wykonawców, jak i odbiorców. Tak też było w moim przypadku. Od dziecka grałem jego utwory. Sprawiało mi ogromną satysfakcję, że także spod moim palców wydobywały się te wspaniałe melodie - wyjaśnił lubelski pianista.

Fryderyk Chopin nie lubił koncertować na dużych salach. Kiedyś zwierzył się Lisztowi, że „wszelkie wystąpienie publiczne z nóg mnie ścina”. Kiedy jednak zasiadł już za fortepianem, najczęściej w małej salce w paryskim salonie, to, jak napisał w liście do swojej matki Feliks Mendelssohn, „tworzy rzeczy zupełnie nowe, jak Paganini na skrzypach, nigdy by człowiek nie uwierzył, że można dokonać takich cudów”.

- Duże sale są zawsze deprymujące i żeby je lubić, trzeba mieć coś z estradowego lwa. Czy ja lubię? Chciałbym polubić - wyznał Karol Garwoliński.

Michael Moran, australijski pisarz i podróżnik, w książce „Frycek i pryzmat wspomnień” napisał między innymi, że wykonawca utworów Chopina powinien przede wszystkim dobrze znać kulturę jego środowiska, przyswoić sobie jego szlachetny historyczny rys. Że najlepiej czują go jednak Polacy.

- Coś w tym jest, chociaż muzyka Chopina jest bardzo uniwersalna. Po śmierci kompozytora jego przyjaciel powiedział o nim, że sercem był Polakiem, rodem - warszawianin, a talentem - świata obywatel. Jeśli ktoś ma doskonały muzyczny instynkt, to dobrze się w tej muzyce odnajdzie. Czego dowiedli Azjaci na ostatnim Konkursie Chopinowskim, grając po prostu zjawiskowo - dodał dzisiejszy wykonawca.

Karol Garwoliński zagrał polonezy, mazurki oraz jeden nokturn.