Ku Bogu w bliźnim przejdź do galerii

Zgromadzenie Córek św. Franciszka Serafickiego obchodzi w tym roku 90. rocznicę powstania. Swoje początki czerpie z ruchu tercjarskiego, bardzo mocno rozwiniętego i czynnie działającego w latach międzywojennych ubiegłego wieku. Wielkim propagatorem tercjarstwa i założycielem zgromadzenia sióstr franciszkanek był ks. Antoni Rewera, kapłan i wielki społecznik Sandomierza oraz męczennik z Dachau.

W związku z obchodami rocznicy powstania zgromadzenia 27 października w Katolickim Domu Kultury w Sandomierzu odbyło się sympozjum poświęcone duchowości i działalności ks. Antoniego Rewery oraz posłudze sióstr rewerzanek.

W pierwszym wykładzie ks. dr Waldemar Gałązka mówił o zaangażowaniu ks. Rewery w sprawy życia Kościoła lokalnego, podkreślając jego rolę w pracach sądu biskupiego, jako seminaryjnego wychowawcy oraz pełniącego wiele funkcji w kurii diecezjalnej.

W drugim wykładzie ks. dr hab. Marek Tatar na podstawie pism błogosławionego przedstawił cechy doskonałości chrześcijańskiej. – Ks. Antonii Rewera w jednej z konferencji do alumnów stwierdza, że „świętość, czyli doskonałość duchowa, polega na doskonałym zjednoczeniu się z Bogiem przez miłość i przyjaźń. Kto szczerze i prawdziwie miłuje, ten rad słucha, ten Go naśladuje, ten z Nim stanowi jedno serce i jedną duszę”. Ksiądz Antoni jest radykalnym świadkiem oddania życia za wyznawaną prawdę. Z tego względu jest niekwestionowanym świadkiem radykalnego życia chrześcijańskiego – podkreślał ks. dr hab. M. Tatar.

Zakończeniem naukowej części sympozjum był referat o charyzmacie nadanym zgromadzeniu córek św. Franciszka przez założyciela, o którym mówiła siostra dr Daniela Chwałek. – Charakterystyczne cechy zgromadzeniu nadał założyciel, bł. ks. Antoni, słowem pisanym i stylem własnego życia. Współzałożyciel, sługa Boży ks. prof. Wincenty Granat, powiedział, że pokora, prawdomówność i ogromna dobroć, to cnoty, które występowały u założyciela w stopniu heroicznym. One to jednoznacznie podkreślają wierność bł. ks. Antoniego wobec człowieka i współczesności i należą do charakterystycznych cech, które pozostawił córkom św. Franciszka. W swojej posłudze siostry starają się realizować te założenia, idąc ku Bogu w bliźnim – mówiła s. Daniela.

Podsumowaniem sympozjum była Msza św. w kościele św. Józefa, gdzie przez lata posługę proboszcza pełnił bł. ks. Antoni Rewera. Wspólnej modlitwie przewodniczył bp Artur Miziński, sekretarz generalny KEP. Eucharystię koncelebrowali: biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz, biskup pomocniczy senior Edward Frankowski oraz kapani związani z działalnością zgromadzenia.

– Bł. ks. Antoni Rewera, męczennik II wojny światowej, ale i międzywojennego czasu pokoju, bo wierność Chrystusowi zawsze oznacza męczeństwo, jest Bożym darem dla naszego Kościoła, podobnie jak założone przez niego zgromadzenie zakonne. Dziękując za duchową spuściznę, jaką nam pozostawił, starajmy się niczego z niej nie utracić – powiedział na początku liturgii bp Nitkiewicz.

Podczas Mszy św. dziękowano Bogu za posługę sióstr franciszkanek w kilkunastu domach zakonnych rozsianych w kilku diecezjach. We wspólnej modlitwie wzięły udział siostry ze Zgromadzenia Córek św. Franciszka Serafickiego oraz z innych zgromadzeń zakonnych posługujących w diecezji oraz wierni świeccy. – Zgromadzenie Córek św. Franciszka Serafickiego jest wiernym owocem życia i świętości bł. ks. Antoniego Rewery. To on dostrzegł potrzebę założenia zgromadzenia na Ziemi Sandomierskiej, a jego duchowość znalazła odzwierciedlenie w franciszkańskim charyzmacie zgromadzenia. Brzmi ono: „Aby w każdym czasie, gdzie postawi nas Boża Opatrzność, z prostotą i radością ukazywać ubóstwo, pokorę i miłość ukrzyżowanego Zbawiciela”. Ten charyzmat został jasno określony przez waszego założyciela – bł. ks. Antoniego Rewerę, który w swojej duszpasterskiej działalności naśladował św. Franciszka z Asyżu w umiłowaniu Boga i najuboższych bliźnich – mówił w homilii bp Artur Miziński.

Na zakończenie Mszy św. odśpiewano dziękczynny hymn „Ciebie, Boga, wysławiamy”.

– Dzisiejsze spotkanie przypomniało nam, że mamy dokoła siebie mnóstwo świadków, którzy nas wspierają, abyśmy nie zatrzymywali się w drodze, i którzy pobudzają nas do kontynuowania naszej drogi do celu – podkreślała s. Klara Radczak, przełożona generalna zgromadzenia.

– Pośród ważnych dat w historii naszej wspólnoty zakonnej jest najpierw ta: 4 października 1928 r., kiedy to z inicjatywy ks. Rewery i sandomierskich tercjarzy powstało w Sandomierzu Towarzystwo Domu Ludowego pw. św. Franciszka Serafickiego. Kolejne ważne daty to: 16 maja 1933 r., otwarcie nowicjatu zgromadzenia. Od tego dnia przełożona zgromadzenia matka Aniela Osmala zaczęła przyjmować kandydatki do życia zakonnego. Wybuchała wojna, 16 maja 1942 r. o. Antoni został aresztowany, wywieziony do obozu, najpierw był Oświęcim, potem Dachau, gdzie poniósł śmierć męczeńską 1 października 1942 roku. Po wojnie osierocone zgromadzenie otoczyli opieką bp Jan Kanty Lorek oraz ks. Piotr Gołębiowski i ks. Wincenty Granat. 3 października 1959 r. zgromadzenie otrzymało upragniony status na prawie diecezjalnym. Czterdzieści lat później, a dokładnie 8 grudnia 1999 r., Stolica Apostolska zatwierdziła zgromadzenia na prawie papieskim – poinformowała siostra Klara Radczak.