Henryk Rodakowski pochodził w zamożnej rodziny lwowskiego adwokata, Pawła Rodakowskiego. Studiując w Paryżu artysta wszedł w krąg emigracyjnego środowiska skupionego wokół Hôtel Lambert; poznał Norwida i Lenartowicza, zaprzyjaźnił się z Juliuszem Kossakiem, zetknął się z Arturem Grottgerem. W 1850 r. zamieszkał na krótko we Lwowie, gdzie miał własną pracownię malarską. Wielokrotnie zmieniał miejsce pobytu, podróżując po Europie. W 1893 r. przeprowadził się do Krakowa. Po śmierci Jana Matejki, w 1894 r., został wybrany dyrektorem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i przewodniczącym Komitetu Muzeum Narodowego. Tuż przed nagłą śmiercią objął stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych. Rodakowski prezentował swoje prace głównie na salonach paryskich, gdzie odniósł spektakularny sukces. Wielką sławę przyniosły mu wspaniałe portrety. Za Portret Generała Dembińskiego otrzymał w 1852 r. złoty medal. Namalowany zaś przez niego w 1853 r. Portret matki spotkał się z zachwytem publiczności i uznaniem krytyków. Za swoją twórczość otrzymał wiele prestiżowych nagród. Na paryskiej wystawie światowej w 1855 r. został wyróżniony złotym medalem.  W 1861 r. przyznano mu Legię Honorową, a w 1872 r. Order Króla Leopolda. W 1873 został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa.

Obrazy mistrza można oglądać do 19 października codziennie z wyjątkiem sobót.

Więcej w sandomierskim wydaniu GN (na 14 września br.).