Uroczysta gala odbyła się w Muzeum – Zamku Tarnowskich w Tarnobrzegu, które do jesieni ubiegłego roku nosiło nazwę Muzeum Historycznego Miasta Tarnobrzega. Nagrodę pieniężną oraz okolicznościowy grawerton wręczyli starosta tarnobrzeski Jerzy Sudoł oraz dyrektor muzeum Tadeusz Zych.

– W przypadku Adama Wójcika nie trzeba silić się na wielkie uzasadnienie, bo jak dzisiaj sobie uświadomiłem, istnieje dość duże podobieństwo pomiędzy nim a patronem nagrody Michałem Marczakiem. Jeden i drugi przez długie lata pracował w tym zamku, obaj zajmowali się tematyką regionalną. Te podobieństwa są dość istotne i charakterystyczne. W przypadku tegorocznego laureata można wymienić kilka pól jego aktywności. Po pierwsze zawodowe, począwszy od stanowiska konserwatora zabytków na województwo tarnobrzeskie, po pełnienie funkcji dyrektora Muzeum Historycznego Miasta Tarnobrzega i pod koniec kierownika Muzeum Polskiego Przemysłu Siarkowego. Od wielu lat jest prezesem Towarzystwa Przyjaciół Tarnobrzega i kontynuuje dzieło nieżyjącego już Edwarda Antończyka, będącego także pomysłodawcą powołania tarnobrzeskiego muzeum, o czym dzisiaj często się zapomina. I wreszcie pan Adam jest autorem wielu publikacji dotyczących Tarnobrzega i regionu, będących owocem jego pasji – wyjaśniał Tadeusz Zych.

Tegoroczny laureat nie krył pewnego zaskoczenia przyznaniem mu nagrody.

– Przed laty półeczka z publikacjami na temat Tarnobrzega była bardzo krótka, podczas gdy dzisiaj jest to już pokaźny regał i muszę wyznać, że jest w tym też moja zasługa. Przed laty pracowałem nad skompletowaniem prac Michała Marczaka, co okazało się wymagającym zadaniem, które przy sporej dozie szczęścia udało się zrealizować i tym samym ocalić jego artykuły przed zapomnieniem – powiedział A. Wójcik.

Galę uświetnił recital w wykonaniu lubelskich artystów – Jolanty Sip (wokal) i Michała Lewartowicza (gitara) zatytułowany „Czując…”.

Organizatorami i fundatorami nagrody są Tarnobrzeskie Towarzystwo Historyczne, Starostwo Powiatowe w Tarnobrzegu oraz Muzeum – Zamek Tarnowskich. Michał Marczak, jej patron, bibliotekarz dzikowski, archiwista, badacz przeszłości i zwyczajów regionu, uważany jest obok Aleksandra Patkowskiego za jednego z ojców polskiego regionalizmu.