Jednym z istotniejszych problemów w pierwszych dziesięcioleciach działania diecezji sandomierskiej była kwestia relacji z rosyjskim zaborcą, który ingerował w sprawy nie tylko religijne, duszpasterskie, ale także administracyjne Kościoła. Przed kolejnymi biskupami, którzy kierowali diecezją, stawało niezwykle trudne zadanie dyplomatycznego wyważenia – z jednej strony respektowania zarządzeń urzędników państwowych reprezentujących zaborcę, a z drugiej zachowanie autonomii Kościoła i wolności wyznania.

Z Kaszub do Sandomierza

– Po długim okresie wakansu na stolicy biskupiej, który trwał niemal 14 lat, na urząd biskupa sandomierskiego został mianowany dotychczasowy sufragan włocławski bp Józef Goldtmann. Warto dodać, że był to pierwszy biskup w Polsce, który nie pochodził z rodziny szlacheckiej. Wywodził się z Kaszub, a urodził się w Wejherowie. Jego ojciec pochodził ze spolszczonych niemieckich mieszczan. Seminarium ukończył w Łowiczu, a święcenia kapłańskie przyjął w Warszawie – opowiada ks. Piotr Tylec, dyrektor Biblioteki Diecezjalnej w Sandomierzu. Pracując w Zgierzu, zaangażował się w zakładanie osiedli fabrycznych oraz opiekę nad przybywającymi tam cudzoziemcami, za co otrzymał Order św. Stanisława II klasy z gwiazdą.