W tym domu drzwi się praktycznie nie zmykają. Jedni wchodzą ze spuszczoną głową, zmarznięci, głodni i upokorzeni po raz kolejny przez życie. Inni wychodzą już z weselszą twarzą, trochę obmyci, w lepszym ubraniu i najważniejsze – najedzeni. Tak jest codziennie. Przez noclegownię działającą przy parafialnym Domu im. Matki Teresy z Kalkuty przewijają się dziesiątki osób. Jedni zatrzymują się tutaj na dłużej, chcąc mieć stały dach nad głową, dla innych to tylko przejściowe schronienie.

Naprzeciw trudnościom

– Nie mogliśmy być obojętni wobec tych, którzy przychodzili, prosząc o chleb lub nocleg. Początkowo nocowali na korytarzach w dolnej części kościoła, lecz gdy powstało hospicjum, musieliśmy myśleć nad jakimś nowym lokum. I tak dzięki Opatrzności Bożej powstał ten dom, który niesie pomoc tak wielu ludziom – opowiada ks. Michał Józefczyk, proboszcz parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzegu. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu mało kto mógłby uwierzyć, że w Tarnobrzegu tak szybko wzrośnie problem bezdomności i ubóstwa części społeczeństwa.