Przy kościele w Jaślanach ruch. Pełno zielonych mundurów, kształtnych kapeluszy z ozdobnym piórkiem. Niektórzy z wypiekami na twarzy opowiadają swoje ostatnie przygody w leśnej gęstwinie. Sygnał. Wszyscy w zgrabnym szyku wchodzą do kościoła. Dziękują za pół wieku wspólnej troski o przyrodę. Jubileuszowym życzeniem jest zmienić obraz myśliwego w oczach naszego społeczeństwa. – Większość kojarzy nas ze strzelbą i wymarszem na polowanie. A myśliwi to przecież najwięksi przyjaciele przyrody. To my prawie na co dzień jesteśmy w lesie, by wspomagać zwierzynę i cały jej dobrostan, czyli miejsca, gdzie przebywa. Nie kto inny, ale myśliwi dokarmiają ją w czasie zimy, idą jej z pomocą w czasie leśnych kataklizmów. Wtedy członków organizacji „zielonych” jakoś w lasach nie widać. Dlatego obraz krwawego myśliwego jest niezmiernie krzywdzący – wyjaśnia Wiesław Barszcz z Koła Łowieckiego „Przepiórka” w Mielcu, obchodzącego 50-lecie działalności.

Siła w tradycji

Kolejny etap myśliwskiego święta to spotkanie przy kapliczce św. Huberta, ufundowanej przez myśliwych „Przepiórki” i proboszcza, który, choć sam nie poluje, jest wielkim sympatykiem myśliwych. – Swoją pasję opierają na kultywowaniu tradycji, szczególnie jeśli chodzi o odniesienie do patrona. Zawsze jeśli odniosą sukces, mówią, że to dzięki wstawiennictwu św. Huberta, i to jest budujące – podpowiada ks. Stanisław Rząd, jaślański proboszcz. Podczas jubileuszu do grona myśliwych wprowadzone zostały Weronika i Maria – dwie Diany, czyli kobiety myśliwi.