Biskup Edward Frankowski

Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Wyświęcony na kapłana 18 czerwca 1961 r. Jako wikariusz pracował w Hyżnem k. Rzeszowa (od 1961), w Jaśle (od 1963). Był proboszczem w parafiach: Stalowa Wola, parafia Matki Bożej Różańcowej (1967-1975), Stalowa Wola św. Floriana (od 1975-1978), Stalowa Wola par. Matki Bożej Królowej Polski (1978-92). Od 1992 r. jest biskupem pomocniczym diecezji sandomierskiej.Prekonizowany 16 lutego 1989 r., konsekrowany 5 marca 1989 roku w Stalowej Woli jako biskup tytularny Tigamibena i biskup pomocniczy diecezji przemyskiej. Od 1992 r. jest biskupem pomocniczym diecezji sandomierskiej. Biskup Edward Frankowski prowadził szeroko zakrojoną działalność społeczną. Bronił praw ludzi pracy, szczególnie podczas strajku w 1988 w Hucie Stalowa Wola. Jako duszpasterz ludzi pracy organizował pomoc i obronę działaczy opozycji represjonowanych przez władze komunistyczne, szczególnie w stanie wojennym. Wspierał tworzącą się „Solidarność” w Hucie Stalowa Wola i w Regionie Ziemia Sandomierska. W latach 1980-1992 był kapelanem NSZZ „Solidarność” (1980-92). Represjonowany przez władze PRL. Instytut Pamięci Narodowej w 2004 przyznał mu status pokrzywdzonego przez system komunistyczny. W Stalowej Woli inspirował społeczne inicjatywy, m.in. w 1982 r. pierwsze wybory samorządowe w blokach mieszkalnych, zakładał i organizował Studium o Rodzinie, IWKR, Ośrodek Kultury Chrześcijańskiej, Klub Inteligencji Katolickiej, Towarzystwo Przyjaciół KUL, Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej. Jako biskup pomocniczy diecezji sandomierskiej organizował zespoły synodalne w ramach II Polskiego Synodu Plenarnego i parafialne oddziały Akcji Katolickiej. Ponadto prowadził też działalność naukowo-dydaktyczną. Przez wiele lat prowadził zajęcia z socjologii religii i katolickiej nauki społecznej w Wyższym Seminarium Duchownym i Instytucie Teologicznym w Sandomierzu oraz katolickiej nauki społecznej na Wydziale Zamiejscowym Nauk o Społeczeństwie KUL w Stalowej Woli. Od 1980 r. zabiegał o utworzenie Filii Wydziału Nauk Społecznych KUL w Stalowej Woli (obecnie Wydział Zamiejscowy Nauk o Społeczeństwie KUL), gdzie organizował także liczne sesje popularno-naukowe oraz powołał ośrodek formacji świeckich liderów katolickich oraz budował obiekty uniwersyteckie. W 2005 r. obronił doktorat z nauk społecznych. Posiada szereg publikacji na tematy społeczno-religijne. Jest honorowym obywatelem Stalowej Woli, Honorowym Członkiem NSZZ „Solidarność”, a także został odznaczony Wielkim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski.