Odkryto grób z epoki brązu

W grobie odkrytym  w Słupczy znaleziono fragmenty czterech naczyń, z których trzy udało się zrekonstruować prawie w całości. Są to: dwie niewielkie miski, z których jedna zdobiona jest pionowymi głębokimi żłobkami, druga ornamentem złożonym z układów pionowych i ukośnych kresek, oraz waza z dwoma uchami zdobiona ornamentem pionowych i poziomych żłobków i plastycznymi guzkami umieszczonymi na uchach. Czwartym naczyniem, z którego zachowało się tylko kilkanaście fragmentów, był niezdobiony duży garnek.

  Podczas prac archeologicznych. Archiwum prywatne

- Forma grobu, zastosowany rytuał pogrzebowy oraz formy i sposób zdobienia znalezionych w nim naczyń wskazują, że pochówek odkryty w Słupczy należy ludności tzw. kultury trzcinieckiej (nazwa pochodzi od miejscowości Trzciniec k. Opola Lubelskiego, gdzie na początku XX wieku odkryto charakterystyczne dla niej zabytki), która Wyżynę Sandomierską zamieszkiwała od starszego okresu epoki brązu do początków epoki żelaza a więc od ok. 1800 roku przed Chrystusem do przełomu II i I tysiąclecia przed Chrystusem, a może nawet jeszcze dłużej. W przypadku opisywanego grobu jego datowanie można zawęzić do ok. 1300-1200 lat przed Chrystusem. Naczynia odkryte w grobie przypominają bowiem, zarówno pod względem form jak i sposobu zdobienia, naczynia używane w tym właśnie czasie na terenie Ukrainy, Rumunii i Węgier. Na utrzymywanie kontaktów z terenami zakarpackimi i nadczarnomorskimi, a za ich pośrednictwem z mieszkańcami basenu Morza Śródziemnego świadczą ślady stopionych ozdób, zapewne paciorków szklanych, które w tym czasie były wytwarzane na terenie Grecji, Anatolii i Egiptu, skąd je sprowadzano do Europy Środkowej. Natomiast zastosowany w Słupczy rytuał pogrzebowy jest charakterystyczny dla ludności kultury trzcinieckiej z Wyżyny Sandomierskiej. Odkryty grób jest najbardziej zbliżony, chociaż nie identyczny, do grobów kultury trzcinieckiej odkrytych w Dwikozach i w Gnieszowicach k. Koprzywnicy - podsumowuje Marek Florek.