Wyróżniony za dorobek naukowy, teologiczny i duszpasterski

Podczas Walnego Zebrania Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego, które odbyło się 23 marca, nadano godność Honorowego Członka TNS ks. prof. dr hab. Józefowi Krasińskiemu. Uroczystą laudację ku czci ks. prof. dr hab. Józefa Krasińskiego w imieniu nieobecnego wnioskodawcy doktora Damiana Gila odczytał Marcin Kapka, członek zarządu TNS.

Przekazanie tytułu odbyło się w miejscu zamieszkania księdza profesora, przy ul. Mariackiej w Sandomierzu. W imieniu Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego akt nadania honorowego członkostwa oraz bukiet kwiatów przekazała delegacja w składzie: dr hab. Anna Szylar, prezes TNS, Krzysztof Burek, wiceprezes, Tadeusz Frańczak-Prochowski, sekretarz, Marcin Kapka, członek zarządu oraz dr Urszula Stępień.

Najważniejsze informacje z życiorysu tego wybitnego teologa przedstawił Marcin Kapka.

Ks. prof. Józef Krasiński urodził się 21 lutego 1930 r. w Kazimierówce, należącej do parafii Skaryszew (wówczas należącej do diec. sandomierskiej, obecnie radomskiej). W 1950 r. ukończył Państwową Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Licealnego w Sandomierzu (obecnie Collegium Gostomianum) i rozpoczął studia teologiczno-filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu.

Święcenia kapłańskie przyjął 29 maja 1955 r. w katedrze sandomierskiej z rąk bp. Jana Kantego Lorka. Po święceniach młody i zdolny neoprezbiter został skierowany przez biskupa na studia specjalistyczne w zakresie teologii dogmatycznej na KUL. W 1958 r. (czyli w trzecim roku studiów doktoranckich) obronił pracę doktorską „Nauka teologiczna Piotra z Goniądza”, napisaną pod kierunkiem ks. prof. Wincentego Granata (późniejszego rektora KUL, obecnie kandydata na ołtarze).

Po nadaniu stopnia doktora otrzymał roczny wikariat i prefekturę w parafii św. Jana w Radomiu. W 1959 r. został skierowany do pracy w WSD w Sandomierzu, gdzie przeszło 50 lat wykładał teologię dogmatyczną i ekumeniczną. Od 1989 r. był związany z warszawską Akademią Teologii Katolickiej, a następnie po zmianach z Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Wykładał również w Instytucie Teologicznym im. W. Kadłubka w Sandomierzu. Był także prefektem sandomierskich szkół średnich. W 1987 r. odbyło się jego kolokwium habilitacyjne na KUL, gdzie na podstawie książki „Przez teologiczne cnoty wiary, nadziei i miłości ku cywilizacji miłości” (Sandomierz 1987) nadano mu stopień dr hab. nauk teologicznych.

W 1998 r. otrzymał od Prezydenta RP tytuł naukowy profesora nauk teologicznych.

Dorobek naukowy księdza profesora jest bardzo bogaty, obejmuje kilkaset artykułów naukowych, kilkadziesiąt książek, redakcje Kroniki Diecezji Sandomierskiej w latach 1982-2018. Wypromował 40 doktorów, pełnił funkcję recenzenta w licznych postępowaniach awansowych. W latach 1977-1982 r. pełnił funkcję Dyrektora Wydziału Duszpasterstwa Kurii Diecezjalnej w Sandomierzu, do niedawna posługiwał jako kapelan Domu Prowincjonalnego Sióstr Służek w Sandomierzu. Wykładał we wszystkich krajach na świecie, biegle mówi w kilku językach obcych. Jego zasługi zostały dostrzeżone przez Władze Kościelne.

Otrzymał nominacje na kanonika honorowego (1976), następnie gremialnego (1977), prałata (1989) i prałata dziekana (1994) Sandomierskiej Kapituły Katedralnej. W 1995 r. został kapelanem honorowym Jego Świątobliwości, a w 2002 r. protonotariuszem apostolskim (infułatem). Wśród Jego najważniejszych pozycji monograficznych należy wyróżnić m.in.: „Portret teologiczny Ratzingera – Benedykta XVI”, Sandomierz 2009; „Z kart magisterium Kościoła”, Sandomierz 1998; „200 lat Konstytucji 3 maja w życiu narodu i Kościoła”, Sandomierz 1991; „Milenium Św. Wojciecha 997-1997”, Sandomierz 1997; „Homo religiosus: podmiotowo-personalistyczne ujęcie fenomenu religijnego”, Sandomierz 2002; „Kościoły i obrządki wschodnie: Sanktuaria, skarby kultury”, Sandomierz 2012; „Bł. ks. Stefan Grelewski”, Włocławek 2001.