Sługa Boża matka Kolumba Białecka zdecydowała się założyć w Bielinach drugi, obok tego w Wielowsi, klasztor dominikanek na prośbę ówczesnego proboszcza parafii pw. św. Wojciecha, ks. Wojciecha Harmaty. Ten bowiem, będąc częstym gościem w Wielowsi, mógł z bliska przypatrzeć się bardzo ofiarnej i pożytecznej pracy całego klasztoru w tamtejszej parafii. Już więc od 1868 r. siostry dominikanki przyjeżdżały do Bielin na dwa miesiące, aby prowadzić tu pracę katechetyczną i pielęgnować chorych. Pozwolenia na taki sposób pracy w parafii udzielił ówczesny biskup przemyski Józef Antoni Manastyrski. Sprawa stałego pobytu sióstr w Bielinach nabrała realnych kształtów, kiedy na placu podarowanym przez hrabiostwo Mniszchów 23 kwietnia 1870 r. został poświęcony kamień węgielny pod przyszły klasztor i kaplicę.