Tragicznego ranka 10 kwietnia 2008 r. zginęli pod Smoleńskiej razem z innymi 91 osobami, które leciały rządowym Tu-154.

W geście solidarności ze zmarłymi i ich rodzinami wielu mieszkańców naszej diecezji otoczyło ich modlitwą. Okolicznościowe nabożeństwa w intencji osób, które ranem 10 kwietnia 2008 r. zginęły w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem, odbywały się w dniu tragedii i kolejnych dniach w wielu kościołach diecezji.

- To bolesne wydarzenie uczy nas zarazem szacunku do najwyższych urzędów. Nie mogą być one przedmiotem wulgarnych ataków, sprawujące je bowiem osoby reprezentują cały nasz naród i dźwigają ciężar odpowiedzialności za jego pomyślność i suwerenność - mówił przed ośmioma laty biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz podczas specjalnej Mszy św. sprawowanej w intencji ofiar katastrofy w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Ostrowcu Świętokrzyskim.

W sposób szczególny pamiętano w modlitwach o osobach związanych z naszym regionem - czy to z racji zamieszkania, czy pochodzenia, czy też pełnionych funkcji.

Leszek Deptuła. Był posłem z ramienia Polskiego Stronnictwa Ludowego, reprezentującym w parlamencie mieszkańców województwa podkarpackiego. Urodził się 25 lutego 1953 r. w Mielcu, któremu pozostał wierny do końca. Na swojej stronie internetowej pisał: „Całe moje dotychczasowe życie związany jestem z Mielcem i powiatem mieleckim. Tutaj ukończyłem Szkołę Podstawową nr 1 (potem 2), a następnie I Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Konarskiego, gdzie zdałem egzamin maturalny. W 1978 r. zostałem absolwentem Akademii Rolniczej w Lublinie na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej i od tego momentu byłem związany z lecznicą dla zwierząt w Wadowicach Dolnych (gmina Wadowice Górne), gdzie pracowałem”. W 2002 r. został marszałkiem województwa podkarpackiego. Wiele osób, w tym przedstawiciele innych ugrupowań, podkreślało, iż jako gospodarz województwa potrafił odłożyć politykę na bok i współpracować ze wszystkimi samorządowcami. W 2007 r. został posłem na Sejm. Swoje biuro poselskie miał również w Tarnobrzegu, z którym wiązała go jego siostra - Bogusława Boyen, prawnik, wieloletnia sekretarz miasta i radca prawny.

Grażyna Gęsicka. Urodziła się 13 grudnia 1951 r. w Warszawie. Studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończyła w 1974 r. 11 lat później uzyskała stopień doktora i podjęła pracę jako adiunkt w Instytucie Socjologii UW. Uczestniczyła w obradach Okrągłego Stołu. Była doradcą ministra pracy i polityki socjalnej w 1991 r., ponadto doradzała i przeprowadzała ekspertyzy dla Komisji Europejskiej, Banku Światowego, a także na rzecz polskich instytucji rządowych. Od 1998 do 2001 była podsekretarzem stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, odpowiadając za programy wspierające wzrost zatrudnienia, finansowane ze środków zagranicznych, a także za wprowadzenie Europejskiego Funduszu Społecznego. W październiku 2005 r. objęła funkcję ministra rozwoju regionalnego w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, pełniąc ją również w ekipie Jarosława Kaczyńskiego. W wyborach do Sejmu w 2007 r., startując z list PiS, została wybrana w okręgu rzeszowskim. Była uznawana za jednego z najlepszych ministrów w dwóch rządach Prawa i Sprawiedliwości; nawet ówczesna opozycja mówiła o niej z szacunkiem.

Przemysław Gosiewski. Urodzony 12 maja 1964 r. w Słupsku, związał się jednak bardzo mocno z regionem świętokrzyskim, na rzecz którego pracował w kolejnych kadencjach Sejmu jako poseł, ale również jako minister w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. W latach 1983-1989 odbył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, w czasie których podjął działalność opozycyjną, wiążąc się z Niezależnym Zrzeszeniem Studentów. Uczestniczył m.in. w strajku studenckim w 1988 r. Pierwszy raz spotkał się z Lechem Kaczyńskim podczas studiów na UG, gdzie przyszły prezydent RP był wykładowcą. W 1989 Lech Kaczyński, pełniący wówczas funkcję wiceprzewodniczącego NSZZ „Solidarność”, powierzył mu stanowisko kierownika biura ds. kontaktów z regionami Komisji Krajowej „Solidarności”, które zajmował do 1991 r. Czynnie uczestniczył w zakładaniu Porozumienia Centrum, później zaś Prawa i Sprawiedliwości, organizując jego struktury w regionie świętokrzyskim. Po raz pierwszy zasiadł w ławach poselskich w Sejmie IV kadencji (2001–2005), startując z list PiS w okręgu kieleckim. W następnej kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Klubu Parlamentarnego PiS. Od 2006 r. był członkiem rządu Jarosława Kaczyńskiego, a w okresie od 8 maja do 16 listopada 2007 r. sprawował funkcję wicepremiera. W wyborach w roku 2007 uzyskał najlepszy wynik w okręgu kieleckim.

W 2010 r., dzień po tragedii, w rozmowie z „Gościem Sandomierskim” poseł Marek Kwitek wspominał ostatnią rozmowę z Przemysławem Gosiewskim. - Na zawsze jednak pozostanie mi w pamięci nasze ostatnie spotkanie w czwartek 8 kwietnia. Akurat wychodziliśmy z Sejmu z kolegami ze spotkania organizacyjnego przed wyjazdem do Katynia i natknęliśmy się na Przemka wchodzącego do budynku. Ponieważ my mieliśmy jechać specjalnym pociągiem, a Przemek lecieć prezydenckim samolotem, to rzucił żartobliwie: „Pomacham wam tam z góry skrzydełkami” - mówił M. Kwitek.

Piotr Nurowski. Z urodzenia sandomierzanin. Przyszedł na świat 20 czerwca 1945 roku. W Sandomierzu ukończył szkołę podstawową i średnią, tu miał rodzinny grobowiec, na który przyjeżdżał każdego roku. W parafii pw. Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Sandomierzu przyjął sakrament chrztu świętego oraz Pierwszą Komunię Świętą. Z wykształcenia był prawnikiem, studia ukończył na Uniwersytecie Warszawskim w 1967 r. Już na studiach interesował się sportem. Niedługo po ich ukończeniu pracował jako sprawozdawca sportowy. W 1973 r. został prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. Funkcję tę pełnił z krótką przerwą do 1980 r. Pracował również jako dyplomata. W lutym 2005 objął stanowisko prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

Stanisław Zając. Urodził się 1 maja 1949 r. w Święcanach (gmina Skołyszyn). Po ukończeniu studiów prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1971 r. rozpoczął aplikację sędziowską w Sądzie Wojewódzkim w Rzeszowie, którą zakończył w listopadzie 1973 r. egzaminem sędziowskim z wynikiem bardzo dobrym. Po jego zdaniu pracował jako asesor sądowy, a następnie był sędzią w Sądzie Powiatowym w Jaśle. W 1977 r. rozpoczął aplikację adwokacką. Od 1980 roku pracował jako adwokat w Krośnie, a następnie w Jaśle, występując wielokrotnie jako obrońca w procesach politycznych. Począwszy od 1991 r., kilkakrotnie wybierany był na posła do Sejmu RP w okręgu wyborczym przemysko-krośnieńskim m.in. z list Akcji Katolickiej, AWS, PiS. W Sejmie III kadencji pełnił funkcję wicemarszałka izby poselskiej. W 2008 r. po śmierci senatora Andrzeja Mazurkiewicza wystartował w wyborach uzupełniających do Senatu RP, które wygrał. Pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej. Był współautorem ustawy o utworzeniu Uniwersytetu Rzeszowskiego, którego rozwój aktywnie wspierał.