Marta Woynarowska: Wielu osobom słowo „apokryf” mówi niewiele lub prawie nic.

Ks. prof. Marek Starowieyski: Apokryfy to wszystkie utwory na tematy biblijne, ale nienależące do kanonu Starego czy Nowego Testamentu. Powstawały w starożytności chrześcijańskiej, w średniowieczu, powstają i dziś. Szereg współczesnych powieści jak chociażby „Listy Nikodema” Jana Dobraczyńskiego, „Księga apokryfów” Karla Čapka to nic innego jak nowoczesne apokryfy.

Jaka jest geneza powstania apokryfów?

Powodów jest wiele. W Nowym Testamencie istnieją swoiste „białe plamy”. O życiu Maryi wiemy niewiele. Nic nie wiemy o Jej narodzeniu, dzieciństwie, zaślubinach z Józefem ani o kresie Jej życia. Opisują je „Protoewangelia Jakuba” i tzw. Transitus (opis jej odejścia). Mamy tylko nieco wiadomości o świętych Piotrze, Pawle i Janie, o innych nie wiemy nic. Ludzi też interesowało, co się wydarzyło, gdy Chrystus zstąpił do Otchłani, a św. Paweł został porwany do nieba. To jeden powód. Drugim jest sposób uprawiania przez Żydów teologii: obrazami wyjaśniano świętość Maryi, obrazami tłumaczono Pismo Święte.