Zanim pielgrzymi udali się w drogę do Czarnej Madonny, modlili się o błogosławieństwo na pątniczy trud podczas Mszy św., którą wspólnie z kapłanami z parafii sprawował ks. prał. Michał Józefczyk.

W kazaniu zwrócił się z prośbą do pielgrzymów o modlitwę w intencji naszej ojczyzny, w której źle się dzieje. – W tej naszej katolickiej Polsce dochodzi do napaści na ludzi niewstydzących się swej wiary. Parę dni temu 21-letni mężczyzna został brutalnie pobity przez czterech bandytów, tylko dlatego, że brał udział w pielgrzymce – przypomniał . – Teraz leży w szpitalu i walczy o życie. Biegniecie do tronu Królowej Polski, by modlić się za nasz kraj i nasze polskie rodziny, bo największym bogactwem są święci rodzice – matki i ojcowie.

W związku ze zbliżającym się sierpniem – miesiącem trzeźwości, apelował również o modlitwę w intencji wyzwolenia narodu z nałogu alkoholizmu. – Polska tonie w pijaństwie – wołał ks. Józefczyk. – Dlatego proszę was o powstrzymanie się w sierpniu od picia alkoholu. I to jest jeszcze jedna intencja, o zaniesienie której do naszej Matki proszę was, kochani pielgrzymi.

Każdy z 37 pątników oprócz intencji ogólnych, pobiegł ze swymi osobistymi, bardziej lub mniej skrytymi. Wśród nich na ogromny trud i wysiłek zdecydowało się pięć pań, w tym Karolina Stec-Cybruch. – Zaczęłam biegać w listopadzie i pomyślałam, że mogłabym spróbować połączyć tę nową pasję z modlitwą i zaniesieniem swoich intencji do Matki Bożej – mówi pani Karolina. – Dotychczas uczestniczyłam w tradycyjnych pieszych pielgrzymkach. Ta biegowa jest moją pierwszą. Zdaję sobie sprawę, że niesie ze sobą o wiele większy trud, że człowiek jest bardziej obolały i zmęczony, ale to pozwala mocniej i głębiej poczuć radość z możliwości modlitwy przed wizerunkiem Jasnogórskiej Pani. Nie ukrywam, że mam tremę, bo zdecydowana większość biegaczy to wielokrotni uczestnicy pielgrzymki biegowej.

  Na rowerze odprowadził pielgrzymów ks. Michał Józefczyk Marta Woynarowska /Foto Gość Lesław Zych z Samborca biegnie po raz siedemnasty. Nie uczestniczył tylko w jednej pielgrzymce, bo akurat w tym czasie był ślub i wesele jego córki. Pan Lesław jest wytrawnym biegaczem. Ma na swoim koncie udział w 75 maratonach i 12 ultramaratonach górskich, które należą do jego ulubionej dyscypliny. – Rocznie startuję w 40 biegach krótko- i długodystansowych – mówi Lesław Zych.

Po raz pierwszy zdecydował się na udział w zawodach biegaczy, gdy miał 36 lat. Namówił go do tego Zenon Dziadura, proponując start w Biegu Nadwiślańskim. Ale na dobre zasmakował w biegach, kiedy przestał grać w piłkę nożną. Pierwszy raz w maratonie warszawskim wystartował, mając 44 lata. Dzisiaj ma 61 lat i stawia przed sobą coraz trudniejsze zadania.

– Jeżeli człowiek chce utrzymać kondycję i nie wypaść ze stawki musi codziennie pokonać ileś kilometrów. Treningi rozpoczynam już w zimie. Najchętniej biegam doliną Koprzywianki, bo teren jest pagórkowaty, lesisty i spokojny. Poza tym kiedyś słyszałem zdanie pewnego lekarza, który stwierdził, że jak ktoś biega po lesie i w górach to będzie żył 100 lat – śmieje się pan Lesław.

Dla mieszkańca Samborca udział w pielgrzymce biegowej to nie tylko przyjemność związana z możliwością uprawiania swojej pasji, ale przede wszystkim przeżycie religijne, głęboko duchowe. – Wierzę, że jak wezmę udział w pielgrzymce i pokłonię się Matce Najświętszej, to wszystko będzie dobrze, i uda mi się zrealizować swoje plany. Jestem o tym głęboko przekonany. O pogodę się nie martwię, może być nawet upalnie. Jestem rolnikiem, zatem mam dobrą zaprawę, pozwalającą mi wytrzymać i zimno, i bardzo wysokie temperatury. Pracując na roli, człowiek musi się przyzwyczaić do różnej pogody. Kiedyś starowałem w maratonie w Łodzi. Kiedy zaczynaliśmy bieg termometry wskazywały 32 stopnie, a jak kończyliśmy było już 39. Zająłem wówczas 4 miejsce. W swojej kategorii wiekowej jestem właściwie najlepszy w Polsce i z podium nie schodzę.

Upału natomiast obawia się trochę Marek Kalandyk, który wczoraj przybiegł do Tarnobrzegu z Rzeszowa. – W ubiegłym roku można powiedzieć, że miałem kryzys. Przebiegłem tylko 130 km i byłem przeszczęśliwy, że udało mi się dotrzeć na Jasną Górę, zawłaszcza, że odnowiła mi się kontuzja, której nabawiłem się podczas ultramaratonu podkarpackiego. W poprzednich dwóch latach, dzisiaj bowiem startuję czwarty raz, pokonywałem po 200 km, ale pogoda, jak dla mnie była łaskawsza, bo było w miarę chłodno, a w 2011 to można powiedzieć, że nawet zimno.

Pan Marek odwiedził niemal wszystkie sanktuaria w Polsce, chętnie również pielgrzymował do tych położonych za wschodnią granicą. Najczęściej na pątniczy szlak udawał się sam. – Lubię samotne, piesze pielgrzymowanie – zwierza się Marek Kalandyk. – W grupie jest mi trudno chodzić, bo tempo jest dla mnie zbyt wolne i bardzo się męczę. Stąd postanowiłem odbywać pielgrzymki indywidualnie.

  I pobiegli do Czarnej Madonny Marta Woynarowska /Foto Gość O tarnobrzeskiej pielgrzymce biegowej dowiedział się przed kilkoma laty z jednej z lokalnych gazet. – Czytałem chyba „Super Nowości” i tam zobaczyłem wzmiankę o tarnobrzeskich pątnikach, którzy pobiegli do Matki Bożej Częstochowskiej. Pomyślałem, że ten sposób pielgrzymowania bardzo by mi odpowiadał. Lubię biegać, jestem wytrzymały. Postanowiłem sprawdzić i w tym roku wystartuję po raz czwarty. Modlitwa i możliwość przedstawienia swoich intencji Matce Bożej jest jednak na pierwszym miejscu, to jest najważniejsze, nie zaś sam bieg – podkreśla Marek Kalandyk.

Nad zdrowiem i bezpieczeństwem pielgrzymów czuwa Agnieszka Mróz, pielęgniarka, pracująca na co dzień w Hospicjum św. Ojca Pio. – Po dwóch latach przerwy ponownie przypadł mi w udziale obowiązek, chcę dodać, że bardzo miły, opieki nad uczestnikami pielgrzymki – mówi pani Agnieszka. – Mam nadzieję, że tak jak w poprzednich latach, tak i teraz obędzie się bez przykrych zdarzeń. To są twardzi zawodnicy i mężczyźni, i dziewczyny.

Przez pierwsze kilometry, wiodące ulicami Tarnobrzega, pielgrzymom towarzyszyli prezydent miasta Norbert Mastalerz oraz, na rowerze, ks. Michał Józefczyk.

Opiekunem duchownym pątników jest ks. Krzysztof Bartkiewicz.