Whistorii parafii sięgającej XIV wieku pierwszy kościół nie zachował się. Obecny, wybudowany w 1708 r., jest jednym z cenniejszych zabytków regionu, który odwiedza coraz większa rzesza turystów i pielgrzymów.

Stały punkt na trasie

– Tym, co zachwyca, jest piękne odnowione i wyzłocone wnętrze, które zostało wykonane w drugiej połowie XVIII wieku przez Kwiatowicza z Nowego Korczyna, tworzącego pod wpływem warsztatu sandomierskiego Macieja Polejowskiego. Barokowe piękno zachwyca nie tylko turystów. Wielu osób, mimo że opuściło te rejony, wraca tutaj z sentymentem – opowiada ks. Waldemar Winnicki, proboszcz parafii. W ostatnich latach dzięki Funduszom Europejskim odnowiono zewnętrzną szatę kościoła, poszycie dachowe, dzwonnicę i zabytkową plebanię. – Dzięki temu nasza świątynia jest stałym punktem atrakcyjnej świętokrzyskiej trasy architektury sakralnej – dodaje proboszcz. Parafianie czczą umieszczoną w ołtarzu głównym Matkę Bożą Pocieszenia. Na sierpniowy odpust przybywają wierni z wielu okolicznych parafii. Duszpasterz podkreśla wielką troskę wiernych o groby bliskich. – Prawie wszyscy przed Mszą św. lub po niej idą na cmentarz. Niezwykle dbają o pamięć o przodkach. Dzięki temu nekropolia jest zadbana i dobrze utrzymana – zachwala duszpasterz. Obok parafialnego cmentarza znajduje się tzw. choleryczny, gdzie we wspólnej mogile spoczywają zmarli podczas epidemii w XIX w. Cechą charakterystyczną okolicy są tzw. krzyże Łempickich, dawnych właścicieli okolicznych dóbr. Stawiali je na krańcach swoich posiadłości sięgających aż po Dwikozy. To prawdopodobnie dzięki tej rodzinie do parafialnej świątyni trafiły relikwie Drzewa Krzyża Świętego, cieszące się dużym kultem parafian i pielgrzymów na drodze do sanktuarium świętokrzyskiego.