W rocznicę śmierci Sługi Bożego ks. Wincentego Granata w kościele seminaryjnym pw. św. Michała Archanioła odbyło się spotkanie poświęcone jego osobie, życiu i dorobkowi naukowemu. Pierwszą część rozpoczął postulator procesu ks. Zdzisław Janiec przybliżając obecnym stan zaawansowania prac procesowych i badawczych. Następnie swoje świadectwo o ks. Granacie przedłożył Janusz Bazydło, historyk oraz student Sługi Bożego. Przybliżył on postać ks. Granata w relacji do ówczesnych władz państwowych, postawę Rektora i jego zaangażowanie w obronę prześladowanych studentów oraz mówił o osobistych relacjach ze Sługą Bożym, które zawsze były pełne ojcowskiej troski i życzliwości. We wspólnym, spotkaniu wzięli udział: bp Krzysztof Nitkiewicz, bp senior Edward Frankowski, księża dziekani, byli studenci Sługi Bożego, wspólnota seminaryjna wraz z gronem profesorskim, siostry zakonne oraz mieszkańcy miasta. Zwieńczeniem spotkania była wspólna Eucharystia pod przewodnictwem pasterza diecezji. Podczas homilii ks. Stanisław Kowalczyk wskazał na kilka duchowych i naukowych aspektów życia ks. W. Granata. Podkreślał personalizm w jego dorobku naukowym, ascetyczne i pełne osobistych wymagań życie kapłańskie oraz bezpośredniość i ojcowskość wobec bliźnich. – Ks. Wincenty Granat nie potrzebuje naszych laurek, to my potrzebujemy jego mądrości, dobroci i świętości. Jego życie mówi nam, że autentyczne chrześcijaństwo buduje się na dojrzałym człowieczeństwie. Takim był właśnie Sługa Boży: dobrym człowiekiem, zaangażowanym w świętość kapłanem, wybitnym uczonym – podkreślał ks. St. Kowalczyk.

Sługa Boży Ksiądz Wincenty Granat urodził się 1 kwietnia 1900 r. w Ćmielowie koło Ostrowca Świętokrzyskiego. Szkołę średnią (1914-1918) i studia seminaryjne (1918-1923) ukończył w Sandomierzu. W 1923 r. podjął studia specjalistyczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, które ukończył uzyskując stopień doktora filozofii (1925) i teologii (1928). W czasie studiów, 24 sierpnia 1924 r., w katedrze sandomierskiej przyjął święcenia kapłańskie. P powrocie do kraju pełnił w Radomiu funkcję prefekta szkół powszechnych i średnich (1928-1933). Następnie wykładał przedmioty filozoficzne oraz teologię dogmatyczną (1933-1958) w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. od 1952 r. związał się z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, gdzie był kierownikiem katedry teologii dogmatycznej, fundamentalnej i porównawczej. Piastował stanowisko prodziekana Wydziału Teologii KUL (1956-1958) oraz rektora tej uczelni (1965-1970). W 1970 r. zrezygnował z funkcji rektora KUL-u i przeniósł się do Opola Lubelskiego, gdzie kontynuował działalność pisarską i duszpasterską. W 1977 r. powrócił do Sandomierza, gdzie zmarł w opinii świętości 11 grudnia 1979 r. i został pochowany na grzebalnym cmentarzu katedralnym. Dnia 12 czerwca 1995 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny. Ksiądz Granat jest jednym z najwybitniejszych teologów XX wieku.

  Msza św. o beatyfikację
ks. Tomasz Lis /GN   Homilię wygłosił ks. Stanisław Kowalczyk
ks. Tomasz Lis /GN